Terug in Rotterdam beginnen de experimenten pas echt. Eerst plaatsen we de drie professionele resonatoren in de slaapkamer. De ervaring uit Parijs hiermee is te goed om dit niet te doen. Daarna pakken we de 9 dozen uit en treffen zo een platina, een basis, vijf zilveren, twee gouden en een speciaal gouden resonator aan. Elk materiaal heeft een bijbehorend hard of zacht esdoren blokje. Met de tekening die Franck Tchang maakte bij de hand beginnen we de resonatoren te plaatsen.
Het Franse advies luidt te beginnen met de platina resonator en die precies midden tussen de luidsprekers tegen de achterwand te plaatsen en ongeveer 25 cm boven de hoogte van de tweeter. Terwijl we dit doen is op de luisterplek al gelijk resultaat te horen. Slechts een resonator zorgt al voor een dieper geluidsbeeld. Dan plaatsen we de koperkleurige basis resonator recht onder de platina resonator en 30 cm boven de vloer. Het plaatsen van de resonatoren is eenvoudig en snel met het meegeleverde kauwgumachtige bevestigingmateriaal. Naast de eenvoud om een resonator op te hangen en net zo makkelijk weer te verwijderen zorgt de flexibele gom ook voor een isolatie van het blokje en de ondergrond. Als derde plakken we de speciaal gouden versie 1,2 meter onder het plafond in lijn met de andere al geplaatste kelkjes.
Luistertijd. Het verschil is duidelijk. Naast het verdiepen van het geluidsbeeld is de bas een stuk strakker en meer gekoppeld aan de kamer. Pas na een paar cd`s valt het op dat ook de hoogte van het geluidsbeeld beter gedefinieerd is, maar ook hoger is dan zonder de resonatoren.
Gesterkt door het eerste snelle succes worden meer resonatoren geplaatst. Eerst vier zilveren met bijbehorende esdoorn blokjes op de wand achter de luidsprekers. Aan beide kanten komen de resonatoren op dezelfde hoogte als de speciaal gouden en de basis resonator. Deze opstelling kiezen we omdat de gehele linkerwand van de luisterruimte in beslag wordt genomen door een boekenrek. De luidsprekers staan langs de lange wand opgesteld en dit zorgt ervoor dat rechts naast de rechterluidspreker een glazen erker zit in de vorm van een driehoek. We besluiten de rechter resonatoren daar te plaatsen waar een muur zou lopen als de erker er niet zou zijn. De tekening verduidelijkt dit.
Ook nu luisteren we weer naar wat muziek en wat er is veranderd. Het effect van de vier toegevoegde resonatoren is dat we ver naar voren in de opname zaten. Zeg eerste rij met een heel goed (auraal) zicht op en in de muzikale afbeelding, de soundstage. Met nog drie resonatoren te gaan staan we op om ook deze te plaatsen. De linker gouden resonator kan mooi boven het boekenrek op een plek iets voor de luisterpositie. De rechter equivalent vindt een plaats tegen een rand van een kast. Tijdens een korte tussen luistersessie zijn we toch een beertje verbaasd dat de beide gouden resonatoren ons weer terug verder in de ‘zaal’ hebben gebracht. Diezelfde ‘zaal’ lijkt ook te zijn gegroeid; wij verder naar achteren en de wanden verder naar buiten. Daar waar de muziek speelt is hetzelfde gebleven qua breedte en diepte.
De laatste zilveren loot komt boven de luisterpositie en heeft een groot effect. Het is alsof plots de achterwand, die normaal toch dichtbij is, naar achteren is verschoven. Nu al de negen resonatoren op hun – voorlopige – plaats zitten, is het totale effect overduidelijk. Toch moeten we meer geduld hebben. Volgens Franck duurt het tot zo’n 48 uur voordat de resonatoren zich hebben ‘gevestigd’ in hun omgeving. .
Toch kunnen we al het volgende noteren. Naast een meer gedefinieerde, gearticuleerde en verdiept geluidsbeeld is het alsof de kamer vergroot is. Muziek en bijbehorende geluidsniveaus die in het verleden bij gelijke volume instellingen de kamer deden vollopen worden nu prima verwerkt. De eerder geconstateerde compressie wanneer de kamer vol liep is nu geheel verdwenen.
