Hoewel de KDL-40X2000 geen kinderachtige adviesprijs kent en veel geduchte concurrentie moet dulden, zet Sony met dit toestel een goed presterende LCD op de markt welke met gemak kan wedijveren met de betere plasma schermen. Direct uit de doos geeft het toestel zijn ware aard nog niet bloot maar eenmaal goed afgesteld wordt de kijker op een filmisch rijkelijk beeld getrakteerd. De interne videoprocessor is van degelijke kwaliteit, scaling-softness bij bepaalde bronsignalen is bij te sturen middels de verschillende, vrij instelbare DRC pallets maar voorzichtigheid bij deze digitale beeldverbeteraar is geboden! Een typische LCD kwaal, iets waarin de plasma technologie een voorsprong heeft, is de zichtbare retentietijd. De vertraagde reactietijd van de pixels veroorzaken een lichte ‘judder’ tijdens snelle bewegingen in het beeld en ook deze Sony is niet geheel vrij van deze kwaal. Storend is een groot woord maar geheel onzichtbaar is het in ieder geval ook niet.
Het toestel vergt aandacht, veel aandacht, om goed afgesteld te krijgen en is dankzij de veelvuldigheid aan mogelijkheden geen gemakkelijk scherm voor de doorsnee consument. Is men echter bereidt om het scherm de aandacht te geven die het vraagt dan krijgt men daarvoor een LCD terug welke haast alle vooroordelen die de techniek kent, van de tafel veegt. Diep zwart, een goede ANSI-contrast en een detail en kleurrijk beeld zonder overprocessed te lijken. Jammer van de zichtbare retentietijd maar of dit nadeel dan ook direct het zwaarst zal wegen?
