Meegeleverd met de A30 is de P10 phonoversterker. Helaas alleen geschikt voor MM elementen, zodat ik voor de Transfiguration Axia een paar Xindak MC step up trafo’s uit de andere luisterruimte haal. Tot nu toe heb ik platen geluisterd via de A30 en een H.A.T. buizenphono. Nu krijgen we een complete Pure Sound keten. Het goede nieuws is dat de P10 enige scherpte, die in de Xindak trafo’s zit, weet te compenseren. Het volgende goede nieuws is, dat de P10 de A30 heel mooi completeert, ondanks het feit, dat de enorme hoeveelheid informatie die via een H.A.T. phono beschikbaar is, deels ontbreekt. Het karakter van het geluid is niet anders geworden, wel een tikkeltje donkerder dan eerder het geval was.
De Pure Sound vormt de ronde top voor een puntige tweeter zullen we maar denken. Logisch hè? Intussen speelt Jacintha opnieuw, kant drie van de vier. Nog steeds is dat mooie losse, driedimensionale beeld beschikbaar, staat het geluid vrij in de ruimte. Wel iets meer tussen de speakers getrokken. Instrumenten vrij scherp afgebakend, Jacintha een paar stappen naar voren. Met in het achterhoofd de prijs van de P10, die is vastgesteld op 675 Euro, zit ik mij te verbazen over de kwaliteit die het buizenversterkertje weet te leveren. Het is niet alleen de natuurlijke partner voor de A30, ik kan mij heel goed voorstellen dat de P10 in heel veel sets mooie dingen gaat doen.
Pure Sound heeft eventueel eigen step up trafo’s beschikbaar voor eigenaren van een MC element. Het alternatief is uiteraard: kiezen voor een high output MC element. Luister maar eens hoe Jacintha zingt Come On Baby, Light My Fire. Inclusief hijgende adem. Als ik haar mobiele nummer zou hebben, deed ik beslist het aanbod, haar vuurtje op te stoken. Mijn enige wens, ook met de P10 erbij aangesloten, is wat meer dynamiek om het geheel te laten spetteren, te laten knallen. Een wens die onderstreept wordt tijdens het draaien van een Dire Straits klassieker.
Dit vraagt om een speaker met een fors rendement. Dat kan ook makkelijk, want zowel de P10 als de A30 zijn doodstil in gebruik. Brom en ruis zijn grote afwezigen in het spel der buizen. Komen A30/P10 samen kwantitatief iets te kort, kwalitatief is alles in orde. Details, puntigheid, stage, het is meer dan goed en aangenaam om naar te luisteren. Pakt u net als ik maar als voorbeeld So Long, So Wrong van Alison Krauss & Union Station. Lekker de nadruk op mevrouw Krauss, waarbij de prima instrumentalisten niet teveel naar de achtergrond worden gedrukt. Net zo min als de tweede en derde stem achter Krauss. Omdat huppen op de bank het onmogelijk maakt om verder te tikken, sluit ik af met de track No Place To Hide. Die plek kan ik inderdaad niet vinden. De A30 en de P10 achtervolgen mij, zonder dat een rood stopteken gaat branden.
