Omdat de redacties van HiFi.nl en Muziek.nl in hetzelfde kantoor zitten is er altijd een ruime selectie van de meest uiteenlopende muziek ter beschikking; van klassiek tot pop, en van rock tot electronica. De 205/2 blijkt een alleseter in de gunstigste zin van het woord. Je merkt dat vaker met erg goede ontwerpen. Het maakt niet uit wat je ze voert, het wordt met de grootst mogelijk zorg en realiteitszin weergegeven. De luidsprekers bulderen als een straaljageruitlaat als daarom gevraagd wordt, maar veranderen net zo gemakkelijk in een uiterst fijnzinnige speeldoos waar met veel oor voor detail een klein muziekje uit dwarrelt. Dynamieksprongen zijn snel en adembenemend nauwkeurig.
De nieuwste generatie Uni-Q tweeters mist de scherpe randjes die oudere uitvoeringen bij hogere vermogens nog wel eens wilden hebben, en dus kun je onbeschoft luid spelen voor je dat in de gaten hebt. Pas wanneer je iets tegen een medeluisteraar wil zeggen en die zich naar je toe buigt met een “watte?” uitdrukking op het gezicht weet je dat het tijd wordt om de volumeknop weer eens wat naar links te draaien.
Als de reference 205/2 goed wordt opgesteld is er een gul ruimtelijk beeld. KEF adviseert de luidsprekers minimaal 8 inch (22,5 centimeter) vanaf de achterwand de plaatsen, maar dat is het huiselijke compromis waar de meeste kopers rekening mee moeten houden. Als men in staat is om een grotere vrijstand te realiseren beloont de luidspreker dat met ettelijke meters meer hoorbare ruimte naar achteren toe. Hetzelfde geldt voor de afstand tot de zijwanden. De meegeleverde gebruiksaanwijzing geeft hier overigens goede en bruikbare praktische tips voor.
Hoewel het frequentiebereik volgens opgave van de fabrikant binnen 3 dB tot 45 Hz. in het laag gaat kun je met zorgvuldig schuiven de 10 Hz. extra in het laag die met de baspoorten wordt bereikt (op -6 dB) vrij eenvoudig bereiken. Voor het allerlaagste laag (voor orgelfetishisten) is overigens een bijpassende actieve subwoofer leverbaar, maar in 99% van de gevallen volstaat de luidspreker zelf, en wordt een full-range weergave behaald. De torture-track op mijn zelf samengestelde test-cd (Thanks To You van Boz Scaggs` album Dig) ging werkelijk putdiep.
Het hoog loopt door tot maar liefst 60 kHz. Niet om honden en vleermuizen een plezier te doen, maar voor weergave met ver doorlopende platenspeler-elementen en HD muziektracks als 192/24 downloads, SACD en binnenkort hopelijk Blu-ray audio, die allemaal aanzienlijk verder doorlopen in het hoog dan de ouwe trouwe cd. Onderzoek heeft aangetoond dat het menselijk oor deze frequenties weliswaar niet kan waarnemen, maar dat hun aanwezigheid (en vooral hun afwezigheid) de muzikale waarneming wel degelijk beïnvloedt.
