Het blijft een vreemd verschijnsel. Nederlanders schijnen allergisch te zijn voor Duits. Filmdistributeurs denken dat in ieder geval. Maar we komen er echt niet omheen, hoe je het ook wendt of keert, dit is een Duitse film, en de titel is Nirgendwo in Afrika. Naar het gelijknamige autobiografische boek van Stefanie Zweig. Een Duitse. Haakt u nu af? Dat zou jammer zijn, want over dat soort neigingen gaat deze mooie film in wezen.

Voor wie het nog niet kent: In the Fishtank is een immer doorlopend project van onafhankelijk distributiebedrijf de Konkurrent, waarin gelieerde bands uitgenodigd worden gedurende twee dagen de studio in te duiken om te doen waar ze zin in hebben. Iets muzikaals wel te verstaan, en als het kan met wat gasten. Dat dat mooie dingen op kan leveren lieten we al weten bij aflevering 10, van Motorpsycho en de blazers van Jaga Jazzist. Nu de beurt aan de mij nog onbekende Amerikaanse band The Black Heart Procession en hun Nederlandse collega`s Solbakken.

De documentaire Être et avoir van Nicolas Philibert over een schooltje in de Auvergne is een tophit uit het filmhuiscircuit. Bedolven onder de prijzen was de film in eigen land een gigantisch succes: nooit eerder gingen zoveel mensen in de bioscoop kijken naar een documentaire film. Het succes is geheel begrijpelijk: het portret van het plattelandsschooltje van meester Georges Lopez, in één lokaal met dertien kinderen van vier tot twaalf jaar, ontroert zelfs de grootste kinderhater. Een groter contrast met de mammoetscholen die in ons onderwijssysteem gemeengoed zijn is nauwelijks denkbaar.