Iedereen die deze film ziet zal het erover eens zijn: de mannelijke hoofdpersoon, Han-ki, is geen goed mens. Maar ook slechte mensen, criminelen in dit geval, lijden onder het fenomeen liefde. En lijden is hier ook echt lijden.
De Zuid-Koreaanse regisseur Kim Ki-Duk maakt de laatste jaren grote indruk met zijn gewelddadige sprookjes – ogenschijnlijk eenvoudige vertellingen met een verontrustende boodschap over de mensheid, de liefde tussen man en vrouw in het bijzonder. Alles draait bij Kim om uitvergrote metaforen, zijn films zijn overduidelijk niet realistisch. Zowel The Isle (de film met de vishaakjes) als het prachtig poetische meesterwerk (tot nu toe) Spring, summer, autumn, winter … and spring spelen in huisjes die op een meer drijven. In Bad Guy, gemaakt tussen de twee genoemde titels, bevinden we ons gewoon in een grauwe stad, waardoor de film op het eerste gezicht realistischer oogt.
Het verhaal begint met een jonge vrouw, Sun-hwa, op een bankje in de stad. De met zijn norse blik en lidteken over de hals onheilspellend ogende man, die we later als Han-ki leren kennen, ziet haar zitten en is op slag geobsedeerd. Hij gaat naast haar zitten, maar ze vlucht naar een ander bankje. Als de vriend waar ze op wacht arriveert kust Han-ki Sun-hwa met geweld op de mond, wat op een kleine veldslag uitdraait. Sun-hwa toont luidkeels haar afschuw over haar belager. Die laat het er niet bij zitten en blijft haar volgen.
Middels een valstrik krijgt hij haar in zijn macht, en dwingt haar als prostitué te gaan werken. Zelf kijkt hij van achter een doorkijkspiegel toe hoe ze walgend haar klanten ontvangt. Hij is niet de enige die door Sun-hwa geobsedeerd is: ook zijn handlangers en haar talrijke klanten vallen als een blok voor haar. Onder die heetgebakerde types leidt dat al snel tot talrijke, bloederige vechtpartijen, tot moord aan toe. Steeds duidelijker wordt dat Han-ki niet door wrede hebzucht, maar wel degelijk door echte liefdesgevoelens gedreven wordt.
Een terugkerend beeld in de film is dat van gescheurde afbeeldingen die weer aan elkaar geplakt worden. Aan het begin scheurt Sun-hwa in een boekenwinkel een blad uit een kunstboek, juist op het moment dat ze in de val gaat lopen. Als Sun-hwa haar het boek later geeft weet ze hoe de vork in de steel zit. Een andere scène speelt op het strand. Vlak voor Sun-hwa en Han-ki loopt een vrouw in rode jurk de zee in om niet terug te keren. Sun-hwa vindt op de plaats waar de vrouw stond twee kapotgescheurde foto’s, die ze in het bordeel aan elkaar plakt. Op de foto’s staat een stel, maar het stukje met de gezichten ontbreekt. Als ze later terugkeert op het strand vindt ze de ontbrekende stukjes: ze is het zelf met Han-ki. Vervolgens koopt ze de zelfde jurk als de vrouw op de foto`s. Was zij de vrouw, was het een visioen of in ieder geval een beeld voor de dood van haar oude leven? Vanaf dat moment is duidelijk welke opmerkelijke keus ze maakt nu ze haar vrijheid terugheeft.
Dit soort intrigerende, betekenisvolle maar niet meteen te duiden scènes maken de essentie van de film uit. De liefde verscheurt haar slachtoffers, en het lot brengt je op plaatsen die je zelf niet kiest. Op indringende wijze wordt duidelijk gemaakt hoe mensen elkaar beschadigen, en hoe dat doorwerkt, het leven van de slachtoffers verder bepaalt. Kim Ki-Duk maakt in hoog tempo (nu al elf sinds 1996) wrange, indrukwekkende films, puur uit innerlijke noodzaak, om de wereld om hem heen te kunnen begrijpen.
Aanvullende informatie:
Bad Guy (Nabbeum namja), Zuid-Korea 2001
Speelduur 102 minuten
Regie en scenario: Kim Ki-Duk
Productie: Lee Seung-Jai
Camera: Hwang Chol-Hyun
Montage: Ham Sung-Won
Muziek: Park Ho-Jun
Met: Cho Je-Hyun, Seo Won, Kim Yoon-Tae, Choi Duk-Moon, Choi Yoon-Young
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1 en 2.0
Distributie film: Bright Angel Distribution www.bright-angel.nl
Uitgave DVD: Total film www.totalfilm.nl
