We leven in een gehaaste, luidruchtige wereld. Dat is niet altijd fijn, je zou er nog gestrest van raken. Ontsnappen is mogelijk met de eerste CD van de Engelse, nota bene naar New York verhuisde zangeres Essie Jain. Verstilde muziek, intiem, sereen, nauwelijks van deze wereld en ook nog eens bloedstollend mooi, want lelijke dingen zijn er ook al veel te veel in het dagelijks bestaan. 
De stem staat centraal in het gewoon thuis, zelf vastgelegde klankbeeld. Folky, zuiver en fluisterzacht, een beetje in de geest van Vashti Bunyan of Nick Drake. Op gepaste momenten zet Essie een grillig vibrato in, wat de kwetsbaarheid helemaal opvoert. Dit zo minimaal mogelijk aangekleed, met een ingedubde tweede stem, een rudimentaire piano of de gitaar van muzikaal partner Patrick Glynn. Als er dan heel af en toe iets extra gebeurt, zoals een paar accenten van koperblazers, melancholische celli of een veegje percussie, dan is dat meteen een gebeurtenis van formaat.
De soberheid strekt zich uit tot de titel van de tien songs, die bijna allen uit één enkel woord bestaan. Het niveau van openingstracks Glory en Haze wordt niet continu volgehouden, eenmaal afgeleid of ingedut wordt de aandacht steeds weer getrokken door onontkoombare prachtmelodieen als Indefinable en Understand. 
Het album kwam al een jaar geleden in de VS uit op Ba Da Bing Records, waarop ook Beirut opereert. Nu het Leaf Label de CD in Europa uitbrengt staat het vervolgalbum The Inbetween in Amerika alweer op verschijnen. Maar daar moet je niet ongeduldig van worden. Gewoon nog even We Made This Ourselves draaien. Effectiever dan Prozac. Chillen. Toch, we blijven nieuwgierig, dus maar even twee voorproefjes van het nieuwe album genomen op http://www.myspace.com/essiejain. Een ervan laat een veel luider, en daarmee wat conventioneler geluid horen, maar de essentie blijft gehandhaafd.
Aanvullende informatie:
10 tracks, 41:03
Label: The Leaf Label
Distributie: de Konkurrent
Website: http://www.essiejain.com
