Veel erger dan wat William Keane overkwam is bijna niet denkbaar. In een druk station raakte hij zijn dochtertje van zes kwijt. Vermoedelijk is ze door iemand meegenomen. In waanzinnige paniek zoekt hij het station af, alsof het net gebeurd is. Al snel blijkt dat hij al een jaar zo rondloopt. Filmmaker Lodge Kerrigan plaatst de kijker anderhalf uur in de even bizarre als invoelbare wereld van Keane. Een ervaring om niet licht te vergeten.

Keane – een geweldige rol van Damien Lewis – heeft een hotelkamer gehuurd in New York om zijn dochter te zoeken, iedere dag op de plaats en het tijdstip waarop hij haar kwijtraakte. Hij dempt zijn paniek met drank, drugs en vluchtige seks, maar lang werken die dingen niet. Vaak loopt hij schichtig of in zichzelf pratend over straat, maar zijn waanzin is niet altijd meteen zichtbaar. Zo komt hij in contact met een vrouw die ook in het hotel verblijft, in gezelschap van haar zevenjarig dochtertje. Dat Keane nu niet meteen de meest ideale oppas is voor het kind is de moeder niet duidelijk.

Het levert een staaltje adembenemende suspense op dat door geen thriller te evenaren valt. Dat komt door de extreme mate van realisme. De cameravoering en de gehele stijl van de film doen sterk denken aan de gebroeders Dardenne. Dicht op de huid, zonder toegevoegde muziek, volgt de camera een persoon in psychische nood, met als gevolg dat je als kijker als het ware in de schoenen van de hoofdpersoon komt te staan. Afstand verdwijnt letterlijk.

Waanzin wordt niet iets waarnaar je kijkt, maar iets wat je beleeft. En dit zonder enig special effect. Je hoort niet de stemmen die William duidelijk wel hoort. Het citaat uit een recensie van de Washington Post dat afgedruk staat op de cover is meer dan terecht: a movie that puts you so far into someone else’s head you may have forgotten your own name by the time it’s over.

De vraag hoe je zelf zou reageren als je mee zou maken wat William ervaren heeft is niet te vermijden. Daarmee blijft William wel een levensgevaarlijke man, die je beter niet kunt tegenkomen als de klok vijf voor half vijf slaat.


Aanvullende informatie:
VS, 2004
Speelduur: 90 minuten
Regie: Lodge Kerrigan
Met: Damian Lewis, Abigail Breslin, Amy Ryan
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 2.0
Uitgave: de Filmfreak