Denk je dat de SACD inmiddels - jammer genoeg - dood en begraven is, krijg je een uitnodiging van de Britse digitale audio specialist dCS om aanwezig te zijn bij de lancering van een revolutionaire nieuwe ontwikkeling op het gebied van digitale audio gebaseerd op SACD technologie. Of eigenlijk meer over het formaat waarmee SACD schijfjes worden gecodeerd: DSD.

De introductie van het Direct Stream Digital (DSD) formaat moest volgens Sony en Philips in 1999 een compleet nieuw tijdperk inluiden. Hoewel technisch en klankmatig veruit superieur aan het toen ruim 15 jaar oude cd-formaat, was het toch vooral een strategische keuze van de twee elektronica-giganten om een compleet nieuw formaat te introduceren. De rechten voor deze Cash-Cow, wat de Compact Disc inmiddels was geworden, liepen namelijk ten einde. Helaas bleef de acceptatie van SACD door de muziekindustrie en de consument achter bij de verwachtingen van de fabrikanten. De muziekindustrie moest heftig investeren in nieuwe apparatuur, maar ook de consument die van de verbeterde klankkwaliteit wilde profiteren bleef een investering in nieuwe apparatuur - SACD-speler en luidsprekers met ‘supertweeters’ - niet bespaard. Toch waren er, vooral in de klassieke hoek, de nodige studio’s en platenmaatschappijen die enthousiast waren over de mogelijkheden van SACD.

Onder hen het kleine Nederlandse specialistische label Turtle Records. Bert van der Wolf, producer en recording engineer bij Turtle Records viel al snel voor de mogelijkheden die het DSD-formaat hem bood. Niet alleen de hogere resolutie, ook de mogelijkheid om in deze hoge resolutie surround opnames te kunnen maken was reden om in de nieuwe technologie te investeren.

Twaalf jaar na de introductie was de SACD, en daarmee het DSD-formaat, zoals gezegd op sterven na dood. Een enorme catalogus met fraaie opnames in hoge kwaliteit dreigde slechts voorbehouden te zijn voor die paar consumenten die wel de keuze voor SACD hadden gemaakt. 

Ook de Britse fabrikant dCS, die vanaf het begin betrokken was bij de ontwikkeling van het DSD-formaat, zag de teloorgang van de SACD met lede ogen aan. Maar digitale specialisten als ze zijn wilden ze zich daar niet bij neerleggen en gingen op zoek naar een oplossing om het DSD-formaat beschikbaar te maken voor een grote groep consumenten. Ze vonden de oplossing in de computer.

Computer Audio heeft de afgelopen jaren een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Steeds meer consumenten gebruiken hun computer om muziek naar hun audio-installatie te streamen. Hogere resoluties dan de 16-bit / 44.1kHz van de Compact Disc behoren met Computer Audio inmiddels ook tot de mogelijkheden. Veel streamers en DAC’s kunnen zelfs resoluties tot 24-bit / 192kHz of hoger moeiteloos verwerken, en daarmee kwam volgens dCS ook de mogelijkheid om het DSD-signaal vanuit de computer naar de audio-installatie over te brengen.

Maar dat is niet zonder haken en ogen. Zo is er bij de ontwikkeling van de SACD afgesproken dat spelers het DSD-signaal niet op de digitale uitgang aan mogen bieden. Technisch gesproken is dat geen probleem, maar de huidige generatie Digitaal-naar-Analoog omzetters kan het signaal sowieso niet verwerken. De ingenieurs van dCS bedachten een oplossing voor dit ‘probleem’ en willen dat zelfs als een Open Source formaat aanbieden bij andere fabrikanten en aanbieders van muziekspeler software.