Eind 2014 was ik in Breda aanwezig bij een presentatie van AudioQuest, waar een nieuw product werd getoond dat het in ruime mate toegestroomde hifi-journaille danig in vervoering wist te brengen. Er waren alleen maar een paar prototypes van het ding aanwezig, maar de JitterBug, zoals het zou gaan heten, kon wat ons allen betreft niet snel genoeg in productie gaan. Het duurde nog tot mei 2015 voor AudioQuest een handvol exemplaren uit de eerste officiële productie kon laten horen tijdens de High End in München, maar ook daar braken onder journalisten bijna gevechten uit over wie er het eerst een zou mogen hebben om een recensie over te schrijven. Inmiddels is de JitterBug, na een pijlsnel uitverkochte eerste productie-run, weer volop verkrijgbaar. Tijd dus om eens wat zaken op een rijtje te zetten en na wat maanden ervaring met het allereerste exemplaar dat ik uit München meekreeg de AudioQuest JitterBug nog een keer tegen het licht te houden.



Er is een categorie producten in de hifi die de gemoederen misschien nog wel meer bezighoudt dan kabels, en dat zijn tweaks. Het is een deel van de handel dat zich vaak eigenlijk een beetje afspeelt in de schaduw van de hifi en waar lang niet altijd duidelijk is of de producten echt wel brengen wat de fabrikant belooft. Wat mij betreft zijn ze grofweg onder te verdelen in twee categorieën: tweaks die werken en tweaks die niet werken. 

Het Perspectief
Laat ik dan toch maar beginnen met te vertellen dat de AudioQuest JitterBug absoluut in die eerste categorie thuishoort. Hij werkt, en hoe! Maar het andere perspectief van waaruit je als serieus hifi-journalist naar tweaks moet kijken is: kan ik een enigszins logische verklaring vinden voor wat ik hoor, en op welk glibberig pad begeef ik me door hier over te schrijven. Onderschat niet hoe de emoties kunnen oplopen als het over dit soort spullen gaat. En je moet toch een beetje aan je geloofwaardigheid denken, vind ik.