Rhapsody sound masters, mythe of werkelijkheid?

Het is zo’n typische grauwe Nederlandse februaridag als ik me richting Hilversum begeef voor een bezoek aan één van Nederlands meest bijzondere hifi-winkels; Rhapsody. De regen slaat fors tegen de autoruiten en ook de harde westenwind doet een stevige duit in het zakje maar als even later de zon weer onschuldig schijnt lijkt het alsof er niets aan de hand is. Dit ritueel speelt zich nog verschillende keren af voordat ik in de mediastad Hilversum arriveer en braaf mijn gebruikelijke route naar de Rhapsody winkel tracht af te leggen. Eenmaal in het centrum doorgedrongen kom ik tot mijn grote verbazing nog niet eens verder dan het centraal station! De straat waar ik normaal gesproken altijd doorheen rijd, ligt er nog steeds maar buiten allerlei gemeen uit het wegdek uitstekende trottoirbanden en andere ondefinieerbare obstakels, is de weg nu eenrichtingsverkeer geworden. Naar later blijkt heeft niet alleen deze weg maar hebben ook vele andere wegen eraan moeten geloven met als gevolg dat ik pas na heel veel moeite op de plaats van bestemming aankom. Arme bewoners…

Eenmaal bij het Rhapsody pand aangekomen is de zon zojuist weer achter de voortjagende wolken uitgekropen en verbaasd onderga ik weer de bekorende uitwerking die de Borneolaan – waar de winkel is gevestigd – altijd op mij heeft. De zacht glooiende laan telt grote, monumentale maar vooral oude statige villa’s die zijn omgeven door veel groen en waar een heerlijke rust heerst. Het is een schril contrast met de meeste hifi-winkels die vaak te vinden zijn in de drukke stadscentra. Niets dus van dit alles bij Rhapsody. Als ik de auto heb geparkeerd - wat niet de minste moeite kost want parkeerruimte is er volop – neem ik de winkel in mij op. Voor me zie ik een goed onderhouden herenhuis met veel uitbouwen en van die typische vooroorlogse vormen, zoals erkers en breed uitstekende dakgoten. Zeg maar de tijd toen een huis nog een échte schoorsteen had en ook nog gewoon mooi van vorm mocht zijn.