Luisteren
Om het risico op een recensie van een niet-ingespeeld apparaat te vermijden heb ik de eerste weken niet kritisch geluisterd. Overdag stond de tuner aan en werd er af een toe een cd met kinderrepertoire gedraaid en zeg nu zelf, K3 klinkt zelfs uit een draagbare radio nog goed. Na een week of twee werd het tijd om er eens lekker voor te gaan zitten.
Eenmaal geïnstalleerd op de bank met een stapel ‘referentie’ cd’s en lp’s voor mijn neus kan het echte luisteren beginnen. De eerste cd die in de lade van de Tjoeb99 verdwijnt, is een verzamel cd met de grootste hits van de Carpenters. Dit is een 13 in een dozijn cd zonder enige audiofiele aspiraties, maar de stem van Karen Carpenter is in staat om mij kippenvel te bezorgen. Versterkt door de Bryston BP60 is het meteen raak. Muzikaal en uiterst gemakkelijk rolt het geluid uit de speakers. De stem van Karen is karaktervol en fraai los geplaatst in de ruimte maar wat vooral opvalt, is de hoeveelheid - mij onbekende - details die blijkbaar op deze cd staan. Kleine effectinstrumenten zijn ineens duidelijk en natuurlijk in het geluidsbeeld aanwezig. Geboeid luister ik naar een aantal nummers alvorens over te stappen naar de volgende cd. Opvallend is dat de volumeregelaar een stuk verder opengedraaid moet worden om een bepaald luistervolume te krijgen ten opzichte van mijn eigen Naim voorversterker. Na eenmaal de psychologische drempel genomen te hebben dat volumeregelaars ook op 12 uur of hoger mag staan, blijkt dat eigenlijk alleen maar een pluspunt; het volume op laag niveau kan immers veel nauwkeuriger ingesteld worden. De Unplugged cd van the Corrs verdwijnt in de speler en ik kies track 9: ‘No Frontiers’. Hierin zingen de twee zusjes Corr een fraai duet. Ik houd mijn adem in en laat me met de dames meevoeren op de maat van de muziek. Haarscherp is te onderscheiden waar de zussen zich op het podium bevinden. De plaatsing is duidelijk beter dan via mijn eigen Naim set. Het podium is vooral in de diepte enkele meters gegroeid, wat het live gevoel behoorlijk versterkt. De cd van Norah Jones ‘Come Away With Me’ geeft minder eenduidige inzichten. Ook hier is de plaatsing beter en de stagediepte gegroeid maar de laagweergave is wat minder gecontroleerd dan ik gewend ben. Dit verschijnsel is geen grote verrassing wanneer je je realiseert van een bi-amp/bi-wire opstelling terug te zijn gegaan naar een geïntegreerde versterker die single wire de speakers aanstuurt. Let wel, ik vind het resultaat wat minder gecontroleerd en zeker niet ongecontroleerd! Gezien het formaat van de versterker en het uitgangsvermogen van 2x60watt zet de Bryston een prestatie van formaat neer. Andere cd’s en lp’s bevestigen stuk voor stuk mijn bevindingen; ruimtelijk, vloeiend, muzikaal en een transparant en detailrijk hoog. Gedurende een aantal weken heb ik naast het kritische luisteren ook gewoon lekker van muziek genoten.
Tegen het einde van de testperiode was inmiddels ook een NAD T562 dvd-speler gearriveerd en ook deze werd op de Bryston aangesloten voor een ‘groot geluid’ bij het kijken naar DVD schijfjes. Het regelmatig opstaan en naar de versterker lopen om het volume bij te regelen deed mij wel verlangen naar de versie met remote control, maar goed, er moet ook iets te wensen over blijven. De laatste week van de review periode moest de set in verband met een schilderbeurt van de woonkamer naar de slaapkamer verhuizen. Daar heb ik nog wat kunnen luisteren via de hoofdtelefoonaansluiting met een geleende Beyerdynamic DT931 hoofdtelefoon. Geplaatst op Master Base plaatjes onder de voetjes stonden op de slaapkamervloer de Bryston BP60 en de NAD T562 met daarbovenop de M-Audio Superdac gebroederlijk naast elkaar. Een prachtige eerste aanblik bij het opstaan, maar nog belangrijker was de prima kwaliteit van de hoofdtelefoonaansluiting. Een smakelijke extra, er zijn maar weinig versterkers met een hoofdtelefoonaansluiting laat staan van deze kwaliteit. Er werden heel wat genoeglijke luisteruurtjes doorgebracht op bed. Wat een luxe!
