De Aurora vervangt in feite de Aureus en heeft een lagerhuis wat vrijwel identiek is aan dat van de oude Orion. Hij is dynamsch gebalanceerd, heeft een effectieve massa die in het lagere-middelgewicht bereik ligt en accepteert elementen met een massa van 7 tot 15 gram (er zijn sub-contragewichten leverbaar waarmee de Helius armen met zowel lichtere als zwaardere elementen kunnen werken). Het doel van Helius Designs: "a tone(less)arm". Dat bereiken ze door een zo stijf en homogeen mogelijke armkop/buis/lagerbehuizing te maken die resonanties zeer snel kan afvoeren naar de armboard. De Helius armen hebben differentiële eigen-resonanties voor het vertikale en het horizontale vlak. Daardoor `ziet` het element een mechanische belasting die hij niet gemakkelijk in sympatische resonantie kan brengen. Het resultaat: een arm die zich als een meer rigide platform gedraagt en voor minder vervorming in het amplitudebereik van de aftaster zorgt, aldus de fabrikant.
Dit jaar zijn er drie extra `custom`-opties aan het Helius pakket toegevoegd: een VTA-inregelsysteem wat tijdens het afspelen van een LP kan worden ingesteld, losneembare armkoppen (in verschillende gewichten) en een 12 Inch uitvoering van de Omega. De Helius armen hebben een standaard effectieve lengte van 10 Inch (het recensie exemplaar was dan ook een 10 Inch versie) maar voor platenspelers met weinig ruimte kan men ook een 9 Inch uitvoering bestellen. De Helius armen hebben geen 5-pin Din uitgang of een vaste toonarmkabel maar een 20 centimeter lange `flying lead` kabel die is voorzien van een klein kunststof kastje met twee Cinchbussen (zie foto).
De vormgeving van de Aurora springt meteen in het audiofiele oog en deze toonarm voelt bijzonder monolitisch aan. Het lagerhuis is een waar kunstwerkje en heeft behalve een symmetrisch vertikaal lager ook een gespiegeld uitgevoerd horizontaal lager. Een ander opmerkelijk ontwerpdetail is het feit dat de arm niet tussen de vertikale lagers ligt. Het grote, organisch vormgegebven lagerblok omsluit de lagers waardoor de lagerpunten verder uit elkaar komen te liggen en een hogere stabiliteit wordt verkregen. Hier is echt over nagedacht. De dwarskrachtcompensatie is uitgevoerd als een soepel gelagerd kantelgewicht (wat met behulp van een imbussleutel kan worden ingesteld). Dat zien we niet vaak, wat vreemd is want een kantelgewicht is minder reactief ten opzichte van dynamische wow dan het welbekende gewichtje aan een draad principe. Ook het contragewicht is anders dan anders en omvat het lagerhuis zodat de massa-overgang minder abrupt verloopt. De via smering gedempte stelknop van het contragewicht werkt prettig. De Aurora wordt geleverd in een opvallend grote doos waarin de arm door middel van twee schuimrubber blokken (met nette uitsparingen) wordt beschermd. Het survival-pakket bestaat uit montagemateriaal, gereedschap, zowel een fouthoek- als een montage-sjabloon en een beknopt Nederlandstalig instructievel.
Luisteren
De optimaal opgestelde en afgeregelde Satellite en Aurora (voorzien van een Ortofon MC 15 Super II) werden eerst ingespeeld. Het inspelen op zich verliep zonder problemen, op één punt na: de arm had bij het omhoog nemen van de lift de neiging om te gaan `schaatsen`. De oorzaak bleek te liggen bij het ontbreken van frictie-tape die zich aan de binnenzijde van het vertikale lagerhuis zou moeten bevinden. Geoffrey Owen bevestigde dit en nam de volledige verantwoordelijkheid op zich. Gezien de ernst en eerlijkheid waarmee de fabrikant reageerde mag men gerust aannemen dat dit niet vaker zal voorvallen. De Aurora werd gedurende de recensieperiode met de hand opgezet, iets wat prima ging want de aan de armkop bevestigde vingerlift zorgde voor een goede grip en controle.
De 180 grams DCC heruitgave van Paul Simon`s debuut album werd op het Sota plateau gelegd en uitvoerig beluisterd. Bij de track Me And Julio... werden de twee gitaren ritmisch meeslepend weergegeven en kwam de stem van Paul Simon met veel presence naar voren. Het fluiten werd met een opmerkelijk zuivere en rijke tonaliteit gepresenteerd en de bas kreeg een goede elasticiteit mee. Het meest opvallende aan de weergave van de track Peace Like A River was de tonale uitgewogenheid en de vrijheid van sibillance-uitschieters (wat bij deze track vrij gemakkelijk kan ontstaan). De sfeer van dit bijzondere album werd goed vertolkt door de Sota/Helius combo. De residentiële Linn Sondek platenspeler (waarvoor men overigens dieper in de buidel moet tasten) zorgde bij Me And Julio... voor een sterkere ritmische drive en meer swing maar de vloeiendheid van de Sota/Helius platenspeler was buitengewoon goed en deed zelfs denken aan dat van de Pink Triangle/S.M.E. combo die hier vroeger werd gebruikt.
