Maar genoeg over de techniek, de importantie daarvan reikt doorgaans niet verder dan de voordeur van de hifizaak waar je deze luidsprekers koopt. Het gaat er natuurlijk vooral om of een luidspreker in staat is het delicate muzieksignaal op een prettige en geloofwaardige wijze weer te geven. Om dat te bepalen is er veel naar de Imagine T`s geluisterd, soms alleen maar op de achtergrond, maar ook in een aantal intensieve sessies.

Als er één belangrijk feit naar voren kwam tijdens de eerste kennismaking was het wel dat de Imagine T aan de bovenkant van het frequentiegebied net iets frisser is afgestemd dan de Synchrony One, waardoor deze kleine broer een iets modernere klank krijgt. Zonder overigens een voorkeur voor het een of het ander uit te spreken. Zelfs als ik ze naast elkaar kon beluisteren zou het ongepast zijn om te veel op dit aspect van de weergave in te zoomen.

Foto: PSB

Wat na langer luisteren naar voren komt is dat de Imagine T ondanks (of misschien zelfs wel dankzij) de neutralere afstemming uitnodigt tot lange luistersessies waarbij op een prettige en betrokken wijze van muziek kan worden genoten. De inmiddels legendarische John Martyn test pakte ook met de Imagine T goed uit. De in de verte gakkende ganzen in het nummer Small Hours waren voor een toevallig aanwezige buurman overduidelijk alszodanig herkenbaar. Een knappe prestatie op dit prijsniveau.

Een ander lekker nummer om te bepalen of een speaker uitnodigt tot fysieke reacties is Sleeping Lessons van The Shins. Het eerste nummer van hun ernstig ondergewaardeerde album Wincing The Night Away. De track begint met een op een synthesizer gespeeld boogie-loopje met flink wat galm erop, en een vervormde zangstem. Na ongeveer een minuut valt een heerlijk diepe bastoon in, die door de PSB`s misschien een heel klein beetje dik wordt weergegeven, maar die mij wel noodzaakte om de luchtbasgitaar ter hand te nemen. Nog een minuutje spanningsopbouw later breekt het nummer open in een vrolijk, dansend gitaarritme. De rechtervoet gaat driftig op en neer, en ik bespeel een compleet arsenaal aan denkbeeldige instrumenten. Allemaal tegelijk... Niets aan te doen, het klinkt gewoon erg lekker...