ECC88

• Sovtek 6922 
  Een veel gebruikte buis in allerlei buizen producten, van een Musical Fidelity X-10D tot aan dure versterkers. Toen ik deze buis leerde kennen vond ik hem overmatig warm en dof klinken. Maar als je goed luistert, zitten er wel degelijk kwaliteiten in en dat voor een heel zacht prijsje. Een warm en vol klankbeeld. Een vergelijk met de Philips JAN ECC88 ECG viel uit in het voordeel van de Sovtek. Buis bevatte veel meer leven dan de morsdood en zeer onrustig klinkende Philips JAN 6922 ECG.
  
  
• Philips ECC88 
  Dit is niet de ECG versie waarover hierboven gesproken is, maar betreft een echte NOS Philips medio jaren 60 met witte opdruk. (ECG versie is jaren 80 productie, veelal met groene of blauwe opdruk) Qua klank een van de mooiste 88’s die ik ken. Vele versies zijn er op de markt, waaronder E88CC goldpins of ECC88 miniwatt. Allemaal erg fraai met kleine verschillen onderling (niet noemenswaardig) Mooi vol klankbeeld met uitstekende detaillering en klankkleur zonder een moment naar scherpte te neigen.

• Siemens ECC88 
  Wat voor de Siemens ECC83 gold, geldt ook hier. Fraaie buis maar soms iets te fel of klinisch. Doet het vaak zeer goed in uitgangsstage van b.v. warm klinkende Cd-spelers of hybride versterkers. De E288CC versie (die fysiek ook wat groter is) is een van de mooiste die ik ken en is vergelijkbaar met de Philips ECC-88. Een Philips 88 klinkt over het algemeen net een fractie voller dan een Siemens 88. Mogelijk komt dit doordat het middengebied bij de Philips’en wat meer naar voren komt en bij de Siemens juist wat meer op de achtergrond blijft. Kwestie van smaak en de eigenschappen van het hifi systeem.

• Amperex E88CC Bugle Boys 
  Een voor kenners bekende buis uit de jaren 60. Zeer fraai qua klank en zit dicht tegen de Philips ECC88 aan. Heeft wellicht een tikkeltje meer warmte en een wat vettere afbeelding maar zeker niet te veel.
  
  
• Mullard E88CC 
  Ook weer zo’n berucht merk uit de jaren 50 en 60. Ik heb er een haatliefde verhouding mee. De Mullard E88CC’s (mijn paartje heeft een gele opdruk) zijn zeer microfonisch. Hier dient men dus rekening mee te houden. Veelal helpt een dempingsring om de buis voldoende om hem redelijk stil te krijgen. Deze buis (eigenlijk het merk) is ZEER muzikaal maar laat het op b.v. beeld opbouw en plaatsing weer volledig afweten, althans naar mijn mening. Menigeen is er echter zeer enthousiast over. Het laag van deze buisjes gaat zeer diep, stemmen zijn erg upfront en detaillering is prima. Qua ruimtelijkheid valt hij weer tegen, waardoor het geluid meer uit de speaker lijkt te komen i.p.v. tussen de luidsprekers in. Een buis die je eerst eens zou moeten beluisteren alvorens te kopen.

CV378 

• Valve Electronic CV378 
  In totaal heb ik vijf van deze gelijkrichter buizen. Twee daarvan hebben een Mullard Logo en drie dat van Valve Electronic. Qua bouw en klank zijn het echter exact dezelfde buizen. Wie in Nederland een Border Patrol voeding koopt krijgt deze buis er bij. Voorheen deed de fabriek in de UK dat ook maar deze is er doorheen en moet nu noodgedwongen de voedingen leveren met een andere gelijkrichter. De importeur van Border Patrol, de Jong Systems vervangt deze echter door deze fraaie buis, zo ook bij mijn Border Patrol. Om toch een indruk te krijgen van deze buis (die ook in de Audio Note Ongaku & Gaku-on word toegepast) heb ik deze vervangen door een Chatham 5R4wga gelijkrichter die toch ook een zekere reputatie heeft in buizenland. De 5R4WGA is een supersterke zeer zware JAN versie en ontworpen voor militaire zenders en ontvangers, dat kun je ook halen uit de specs. De 5R4 kan een aangeboden spanning van 2,8 Kv (kilo volt dus!) aan, kortom een soort (gelijkrichter) bom op pennetjes dus. Lang hoefde ik echter niet te luisteren. Met de CV378 vloeide de muziek meer en ontbrak het wat harde randje in het hoog. Tevens was er meer diepte en ruimte. Kortom het hele geheel klonk gewoon veel muzikaler dan met de Chatham knots, al klonk deze, in algemene zin, zeker ook niet slecht. Er zijn ergere gelijkrichters van dit type op de markt.