Verder met iets totaal anders en we keren terug in de Westerse wereld met Lady Diana Ross live.Een concert dat zij gaf op 4 december 1992 in het Ritz Theater in New York. Tijdens dit concert zingt zij jazz en blues. Diana wordt begeleid door een band, een big-band en een sextet, een heel stel musici bij elkaar en voorwaar niet iets kinderachtigs. Lady Ross geeft blijk heel leuk jazz en blues te kunnen zingen, het geheel is een beetje “soft, smooth en mellow” maar dat past wel bij haar. Het begin van de cd kenmerkt zich door een grote ruimtelijkheid. De woonkamer stroomt vol met applaudisserend publiek. Je zou haast vergeten dat je thuis in je woonkamer naar een audioset zit te luisteren. De big band maakt uiteraard gebruik van een grote blazerssectie die zich met grote regelmaat spetterend en oorverdovend laat horen ook. Op nummer twaalf Love Is Here To Stay is geen greintje van hardheid of schelheid waar te nemen. De trompetten klinken snel, hard, fel, vol overgave en dat is iets anders. Bovendien stort het beeld niet in maar blijft als een huis overeind staan. Hetzelfde ervaar ik met de live cd Dear Ella, waarop Dee Dee Bridgewater een ode brengt aan Ella Fitzgerald. Een heerlijke cd op het Verve-label. Niet alleen de muziek is bijzonder pakkend, een bijkomend voordeel is dat de cd zo mooi opgenomen is. Deze cd kan ik vrij hard draaien zonder dat de muziek gaat irriteren en je beseft uiteindelijk pas als je wilt praten hoe hard de muziek staat.
Eén van de volgende cd’s die in de cd-lade verdwijnt en waar ik even bij stil wil blijven staan is van Christie Baron. Op de cd I Thought About You brengt zij op een geheel eigen wijze nummers ten gehore van o.a. Stevie Wonder, Errol Gardner en Cole Porter. Vol intimiteit en emotie. Zo komen we meteen op een punt waar de SP16L een kei in is, het weergeven van de emotie in de muziek. De SP16L kenmerkt zich door een romantisch zacht geluid, lijkend op “buizengeluid” maar strakker en meer gecontroleerd. Waar sommige buizenversterkers nog wel eens een rommelig “soft en afgerond buizengeluid” geven, zet de SP16L een zeer ruimtelijk en gedetailleerd beeld neer dat er mag zijn en dat staat als een rots. De bas is strak, goed te volgen en zet geen vaag zwabberend laag neer. Hoewel slecht laag nog wel eens uitsluitend toegeschreven wordt aan eindversterkers kan een niet correct ontworpen buizenvoorversterker ook het nodige roet in het muzikale eten gooien.
Terug naar de muziekkeuze. Een volgende gitarist heb ik uit het cd-rek getrokken in de persoon van Ben Harper met Welcome To The Cruel World. Op track 2 beluister je Ben, die een solo speelt op zijn Weissenborn welke hij dwars over zijn knieën heeft liggen. Het snarenspel wordt voortreffelijk weergegeven en is goed te volgen. Erbij hoor je Ben zuchten en steunen. Na enkele maten krijgt hij bijval van de drum en bas. Op sommige installaties is deze bas niet van de kickdrum te onderscheiden en zijn zij in elkaar gekropen. Zo niet met de set zoals die nu bij mij speelt, de bas staat duidelijk naast de drum met een randje lucht om beide instrumenten. Zo mag ik het graag horen. Ik wil niet alle positieve eigenschappen op het conto van de SP16L schuiven, want alleen een goed uitgebalanceerde combinatie van bron, eindversterker, kabel en luidsprekers zal een set tot optimale prestaties drijven. In het onderhavige geval werken alle partijen goed samen.
Een stukje terug in de tijd gaan we met de cd Latin American Suite van Duke Ellington. Lekkere swing jazz met Latijns Amerikaanse invloeden, alleen jammer dat opname kwaliteit niet echt denderend is. Deze cd is eind 1968 in een studio in New York opgenomen en in 1990 digitaal geremasterd. Ik vermoed dat men hier helaas een beetje te enthousiast te werk is gegaan met digitale mogelijkheden. De cd klinkt her en der lichtelijk overstuurd, vooral de blazersectie in Chico Cuadradino klinkt vervormt. Dit is heel erg jammer want deze cd, vind ik muzikaal gezien, een hoogstandje van The Duke. Neem nummer 4, Tina, een speciaal op Argentijnse invloeden gestoeld nummer. Slechts bestaande uit een ritme sectie en twee bassisten waarop men naar hartelust een Tango kan dansen. De cd is wel vrij transparant, misschien dat het origineel wat meer gesluierd klinkt maar minder vervorming kent. Wie het weet mag het zeggen. De SP16L met zijn groene ogen inspireert genoeg om met mijn partner de tango nog eens te proberen.
