De muziek van Sade (voor de jongere generatie: dat spreek je uit als shar-day) brengt me altijd terug naar mijn tienerjaren waarin ik heimelijk verliefd was op deze donkere Nigeriaanse schone met de grote ogen en de sproetjes. Tot voor kort was ik ervan overtuigd dat haar muziek weliswaar mooi maar weinig spannend was. Totdat ik dit jaar tijdens de High End show in München uitgenodigd werd om een concert van mevrouw - ze is inmiddels 52 jaar - Helen Folasade Adu te bezoeken. Een concert dat met stip in mijn top 10 aller tijden terechtkwam en mijn belangstelling voor Sade opnieuw aanwakkerde. Het optreden was spannend en afwisselend en er werd uitstekend gemusiceerd door de band. En Sade (de dame, al verwijst de naam naar de gehele band) was nog uitstekend bij stem. Meteen na mijn bezoek aan München ging ik aan de slag met de luistersessie voor de recensie van de Audio Physic Scorpio 25`s. Al bij de eerste tonen brengen de Scorpio`s me terug naar het concert en de bijzondere sfeer tijdens die avond. De strakke militaire klanken van Soldier of Love worden dynamisch en met veel druk weergegeven, met haar stem als belangrijkste element in het geluid. De ritmisch bespeelde snaredrum klinkt droog en puntig, alsof er een militaire drumband op de achtergrond meespeelt. Gitaren geven de nodige dramatiek aan het nummer.
Tijdens het gevoelige Jezebel zweeft de saxofoon door de ruimte. De stem van Sade een paar meter voor de muziek, alsof ze bij je op schoot wil kruipen. Als de basgitaar invalt wordt deze goed gearticuleerd weergegeven, duidelijk aanwezig maar niet opdringerig. Je ziet de vingers haast aan de snaren plukken.
Als Beth Orton er in haar Stolen Car vandoor gaat, scheurt zanger/gitarist Ben Harper er met zijn kenmerkende gitaarspel doorheen. De Weissenborn gitaar plaveit de weg voor Orton`s lichtelijk overslaande stem. De Scorpio`s duwen haar de woonkamer in en dwingen je om te luisteren. Haar stem helder en kaal in het midden, alle laagjes van de muziek perfect ontrafeld. Het hoog mild maar helder, het laag voelbaar aanwezig en snel. Controle, dat hebben de Scorpio`s in overvloed, al mis ik soms dat sprankje warmte dat een stem een mens van vlees en bloed laat worden. Stemmen worden ruim voor de luidsprekers geplaatst, de overige instrumenten hebben een mooi afgebakend plekje achterin het geluidsbeeld. De spreiding in de breedte is bijzonder goed, al zijn er luidsprekers die in mijn ruimte een breder geluidsbeeld neer weten te zetten.
Op naar heftiger muziek. Tijdens de High End in München werd ik totaal verrast door de onverwacht audiofiele kwaliteiten van Rage Against the Machine`s debuutalbum op een paar KEF Blade luidsprekers. Zack de la Rocha schreeuwt de longen uit zijn lijf, ondersteund door het vuige en slepende gitaargeluid van Tom Morello dat tot ruim een meter buiten de luidsprekers wordt weergegeven. De - zeker voor die tijd - ongebruikelijke combinatie van rap en hardrock wordt gedreven door heerlijke basloopjes en een pulserende kickdrum. De Scorpio`s geven deze rock klassieker precies de juiste mix tussen rauwe energie en agressie enerzijds en verrassend goed te volgen muzikale lijnen anderzijds. Nergens wordt de weergave onaangenaam... en dat is wel eens anders.
Als Frank Sinatra samen met Count Basie muziek maakte, gebeurde er altijd iets speciaals: een duidelijk gevalletje waarin het geheel meer is dan de som der delen. Zo ook op het album Sinatra-Basie: An Historic Musical First. Basie`s Big Band swingt, iedere noot op de staande bas is te volgen, blazers worden meters buiten de speakers geprojecteerd. De Scorpio`s nemen je mee naar een jazzclub, laten je vergeten dat je gewoon thuis op de bank zit te luisteren. Luid meezingend waan ik me even Sinatra. Als de drums invallen en de hele Big Band los gaat zit ik heftig mee te drummen. Dit maakt muziek!!
