Jazz & beyond
Er kwam ook veel jazz voorbij. Natuurlijk de ‘geluidsklassieker’ Jazz at the Pawnshop (`de ultieme live-beleving`, Ruud Bakker), en ook Kind of Blue van Miles Davis’ en Chet van Chet Baker. “Prachtige muziek in al zijn eenvoud. Het is alsof de trompet van Chet Baker praat. En de opname (begin jaren `60 ) is gewoonweg fenomenaal!”, aldus Ronny Velter. J. van der Wal noemt Quiet Kenny van Kenny Dorham. “Prachtige Rudy Van Gelder-opname uit 1959 voor Blue Note, en perfect geremastered door JVC op XRCD (20-Bit-K2). Een no-nonsense jazz-album uit de tijd dat het onvolprezen principe ‘geen noot teveel’ werd gehanteerd. De musici staan gewoon in je huiskamer en op een realistisch geluidsniveau waan je jezelf aanwezig bij de opname!”
Foto: deel van artwork Jazz at the Pawnshop
In de categorie klassiek werd onder meer genoemd: Gustav Mahler – Symfonieën / Radio Sinfonie Orchester Frankfurt o.l.v. Eliahu Inbal (Denon CO-72589/604). “Onvoorstelbaar transparant en ruimtelijk; prachtige impressie van de opnameruimte”, stelt Nisse. Rob de Lugt noemt The Nutcracker van Tchaikovsky door Kirov Orchestra o.l.v. Valery Gergiev. “Deze Kirov-serie van Philips zijn de beste opnamen die ooit gemaakt zijn door de heren de Groot en de Jong.” Arjen Kruisman wees ons op een pareltje uit de wereldmuziek: Baaba Maals Missing You. “Een akoestische bel van geluid rondom, heel natuurlijk aanvoelend.” Ook La Cantina van de Mexicaanse Lila Downs kwam langs.
Aanraders Tot slot nog wat aanraders door onze lezers. - Bert Bunte: “Beyond Recall - Klaus Schulze. Deze Duitse musicus timmert al decennia aan de elektronische weg en weet nog steeds te vernieuwen en te verrassen. Dit album klinkt bijzonder transparant en ruimtelijk. Het doet je woonkamer bij wijze van spreken twee keer groter lijken dan hij in werkelijkheid is. Aanrader.”
- Kees Ruigrock noemt Your Future Our Clutter van The Fall. “Voor de meeste mensen is dit geen muziek en inderdaad, Mark E. Smith kan niet zingen, maar deze cd klinkt echt geweldig, vooral de drums.”
- Erwin Lanser adviseert The Pirates Gospel van Alela Diane. “Hoe puur en melancholisch kun je het krijgen? Folk anno nu.” Ene ‘Pojo’ roemt het vinyl van On the Way to the Peak of Normal van Holger Czukay uit 1981. “Mooi analoog zou men nu zeggen. Czukay heeft met sommige Can-elpees ook wonderen verricht, maar het is heel moeilijk te digitaliseren. Zelfs niet met die SACD-uitgaven van zogenaamde originele opnamen.”
- Een goed klinkende plaat hoeft niet veel geld te kosten, weet Huub Weijers, die de cd-versie van The Legendary Italian Westerns van Ennio Morricone voor vijf euro uit de restjesbak plukte. “Klinkt subliem.”
- Ronald van Oort tipt Telecoteco van Paula Morelenbaum. “Zangeres staat drie-dimensionaal geprojecteerd in de woonkamer. Breedte, diepte en heel veel Zuid-Amerikaanse warmte, die als honing de electrostaten uitstroomt en bezit neemt van al je zintuigen.”
- Hans van Zeeland adviseert Festina Lente van Aurelia Feria. “Zo min mogelijk getruc met pan-potregelaars; nauwelijks compressie:what you hear is what you get. (Van de muziek moet je houden en de zanger is mijn smaak evenmin, maar de geluidskwaliteit is opmerkelijk)”
- "Een plaat om je vingers bij af te likken", zegt Joop Derksen over Moving Pictures van Rush. "Een reis vol emotie en diepgang, prachtig opgenomen en geproduceerd. Elk instrument is tot de puntjes geproduceerd. Brille van de hoogste klasse. Zeker de versie van Mobile Fidelity plakt me gefascineerd op de bank. Al duizendmaal geluisterd, verveelt nooit!"
- Jan Bangs ...And Poppies From Kandahar is de favoriet van Max. "Ondanks de vaak synthetische herkomst van de geluiden is dit een uiterst analoog klinkend album, warm, zeer gedetailleerd en ruimtelijk, met een enorm frequentiespectrum en zeer spannende composities."
- “Het spettert de groeven uit”, zegt Harry de Graaf over Enigmatic Ocean van Jean-Luc Ponty. “De opname blinkt uit door frisheid nu nog steeds. Als runner up noem ik Gazeuse van Gong.” Jules Hezemans prijst Rage Against the Machine van Rage Against The Machine. "Niet alleen fantastische muziek, maar ook prima dynamiek en open geluid. Ik kocht dankzij nummer 5 van de cd de Tjoeb-cd-speler van Ah, omdat die liet zien dat mijn Denon-speler rommel was."
- "Hoofdzakelijk akoestisch/vocaal en klein van opzet met een typering die ik muziek wil noemen", schrijft Alexander van Dieren over Down the Way van Angus & Julia Stone. "Geen technische foefjes maar prachtig gelaagde muziek inclusief een superieure opnamekwaliteit. Veel ruimte en rust in de opname en werkelijk alles komt op een sublieme manier en vol synergie los van de speakers."
- Wen Haagen, ten slotte, vindt dat we massaal aan Damnation van Opeth moeten. “Een plaat moet je raken! Wat mij betreft staat het fragiele album Damnation van Opeth op eenzame hoogte! Een plaat die de symfo/psychedelica van de jaren `70 laat herleven (veel gebruik van de mellotron) en opgenomen is met enerzijds de analoge warmte uit die tijd, en anderzijds geluidstechnisch helemaal in het heden staat en waarbij je het gevoel en de emotie van de muzikanten zowaar kunt ruiken! Zelfs bepaalde opname-oneffenheden staan er haarfijn op! Kortom, een opname die heel ‘oprecht’ is en niet tot in den treuren is opgepoetst; een klassieker.”
|
Benieuwd naar welke platen het slechtst uit de bus kwamen bij onze lezers? Bezoek dan het artikel rond de Slechtst Klinkende Plaat - onze schaduwverkiezing!
