Nummer 2: Touch - Yello
Op nummer twee: Touch van Yello uit 2009. Hans Heller schrijft: “De Duitse mannen op leeftijd hebben met Touch een geweldig stukwerk afgeleverd, dat niet alleen uitblinkt in opname (luister maar eens naar alle details), maar ook een mooie combi van lounge, house en zweverige muziek. De echte Yello-sound dus, de gastzangers en zangeressen klinken op een goede set alsof ze vlak voor je staan. Boeit van de eerste tot de laatste minuut, vakwerk!” “Gewoon een perfect album”, vindt Ger Notenboom. “Sluit je ogen en alles wat mooi is trekt voorbij.”
Nummer 3: Acoustic live - Nils Lofgren
“Ongelooflijk zoals je bij deze opname de betrokkenheid van zowel Nils als ook zijn familie en andere bandleden ervaart”, schrijft Gert van Beersum. “Nog nooit heb ik een gitaarsolo zo intens beleefd als bij Keith Don’t Go”, mailt iemand anders. “Mijn motivatie om dit album te kiezen is omdat deze cd op alle installaties goed klinkt. Ook nog lekkere nummers!”, mailt Harry Crommentuyn.
Nummer 4: Metallica - Metallica
“Op deze plaat klinkt een Aldi-versterker nog als een high end buizenversterker. Ongewoon warme productie”, schrijft Richard Pit. ”Vooral de drums en gitaren klinken moddervet en ruimtelijk, heb een metal/rockplaat verder nooit zo’n volle en goede sound horen hebben”, schrijft Bert Bunte over dit vijfde album van de Amerikaanse heavy metal band uit 1991, welke ook als `The Black Album` door het leven gaat.
Nummer 5: The Last Resort - Trentemøller
“Het bewijs dat electronische muziek organisch kan klinken!” schrijft Sean Schuurman van Rouwendal over de grootste verrassing uit de Top 10. “Elke keer dat je deze cd luistert ontdek je weer nieuwe geluiden. Elke sample heeft zijn eigen ritme en de basslijnen zijn onovertroffen. Niet alleen zeer diep maar ook vol detail, grommend, strak, speels. Dit is de cd die ik meeneem naar een onbewoond eiland (mits daar de mogelijkheid bestaat hem te luisteren natuurlijk).” Wim vult aan: “Even ruimtelijk als Kraftwerk, maar met nog meer dynamiek in het laag. Daarnaast ook nog eens geweldige chillmuziek.”
Inkoppertjes & verrassingen
Min of meer voor de hand liggend in de Top 10: Dark Side of the Moon van Pink Floyd en The Colour of Spring van Talk Talk. Ook Mark Hollis solo kwam langs: “Twee Neumann M49`s, plaatsing van de muzikanten ten opzichte van de mics bepaalde volume en plaatsing, minimale equalizing en minimale compressie. Resultaat: een onwaarschijnlijk prachtige, natuurlijke opname, gaat dat horen!”, schrijft Vincent Valstar over het album Mark Hollis. Meer verrassend zijn Anathema met het kersverse album We’re here because we’re here, en Kilo van The Nits, waarover later meer. Czeslaw Kobylko is lyrisch over Body & Soul van Joe Jackson. "Waanzinnige dynamiek, zeer natuurlijk klinkende instrumenten, je wordt door de blazers echt omver geblazen!"
Foto: Anathema
Andere opvallende platen die genoemd werden, maar buiten de top 30 vielen: Arizona Dream van Goran Bregovic. “Er zijn meer soorten bas dan het eentonig gebonk van veel slechte geluidsinstallaties. Droge doffe bas, vette elektronische bas, van laag tot heel laag”, schrijft Manuel Dierick. “Vooral de track Gunpowder bevat alles in één. Mooie heldere opname, veel timbre en een heel mooi stereobeeld wat past bij de sfeer van de film waarbij het hoort. Schitterende plaat overigens, met Iggy Pop.” Peter Grootfaas roemt Bim Shermans Miracle. “Sensationele akoestische reggae. Moeilijk te geloven dat muziek zo rijk kan klinken, de muziek spat echt de speakers uit!"
