Ikemi CD speler
Net als de Kairn voortrap heb ik ook de Ikemi CD speler in de eigen set opgenomen. Deze heeft zowel op de Krell KRC-3 voortrap gespeeld als op de Linn Kairn.
Het mag duidelijk zijn dat de Ikemi een grote klasse beter is dan mijn toch niet verkeerde gemodificeerde Sony ES speler. De Ikemi klinkt veel rustiger en vooral natuurlijker. Hoewel ik de eigen Sony binnen de grenzen van de 16 bits CD kwaliteit nooit plat heb gevonden, klinkt deze in vergelijking met de Ikemi plat en qua dynamiek is het alsof iemand een voetje op de rem houdt. Een AB vergelijking met andere topklasse CD spelers heb ik niet, maar afgaand op mijn eerdere ervaringen met de Wadia 830 in vergelijk met de Sony 779ES kan ik stellen dat ik de Ikemi muzikaler vind. Een Wadia kan details nog beter uitpluizen en letterlijk elke stem uit een koor los plaatsen. Dit doet de Wadia zo goed dat het realisme minder wordt. Op het conservatorium moest ik als verplicht vak in een groot koor zingen. In een grote zaal met meer dan 75 man stond ik daar altijd bij de alten. Uit respect voor de mooie Mahler muziek die we moesten opvoeren zong ik maar niet mee, maar stond ik met mijn ogen dicht ademloos te luisteren naar de mooie harmonieën. Waar ik heen wil is dat toen ik daar in die grote concertzaal tussen het koor stond, ik de stemmen helemaal niet zo los kon plaatsen als sommige hifi sets dat doen. Sterker nog, het geluid vermengt zich razendsnel met de lucht en op de plek waar ik stond kreeg ik een totale klank, waarbij er van plaatsing nauwelijks sprake was. Natuurlijk zijn de bassen en de sopranen nog wel aan te wijzen qua richting, maar de individuele koorleden zijn echt niet te onderscheiden.
De Ikemi brengt details precies op een manier zoals je dat in het echt ook ervaart. De klank is ontzettend analoog en ook het hoog is ragfijn en relatief minder korrelig dan veel CD spelers dat laten horen. Het prachtige Ivan Fischer Budapest orkest dat uitgebracht is op een hybrid SACD klonk wonderschoon. (Voor de volledigheid, een hybrid SACD bevat twee lagen. Een SACD laag voor SACD spelers, en een 16 bits laag voor alle “ordinaire” CD spelers. Op de Ikemi wordt dus de 16 bits laag gebruikt en is dus gelijk aan elke andere CD.)
Het mooie intro van de Slavonic Dance van A. Dvorak wordt realistisch weergegeven. Links de dramatische mineur melodie van de strijkers en rechts het grommen van de contrabassen. De strijkersklank van de Ikemi behoort tot het beste dat ik ooit op CD speler gebied heb gehoord. Ook hobo’s en fagotten klinken zeldzaam vrij rustig en natuurgetrouw. Veel spelers voegen een neuzig randje toe aan deze moeilijk blaasinstrumenten. Pop en funk klinkt weer snel en dynamisch. Iets waarvan ik nu kan stellen dat dit in de hele Linn lijn wordt doorgevoerd. Met een stuk van Herbie Hancock hoor je de Fender Rhodes piano brullen. Maar voor het eerst hoorde ik nu ook het meetrillen van de plastic kap bovenop de Rhodes. Ronduit prachtig.
Het enige puntje waar ik over viel is de wat ingetogen laagweergave. Het laag heeft minder slam en drive dan de eigen Sony ES speler. Dit viel op met de aanzetten van de contrabassen bij het Budapest concert, maar ook met de kick drum van Dave Weckl, de droge lage E snaar van Marcus Miller. Ook met het contrabass spel van Stanley Clark hadden de aanzetten iets minder drive. Wel is de definitie van het laag heel erg goed! Zo hoor je dus goed de galm op de bühne van de aanzetten van Stanley Clark. Iets dat me eerder ook nooit opviel.
Op het kleine kritiekpuntje op het laag na, is dit een absolute topklasse CD speler, die ik tot het beste reken van wat ik ooit heb gehoord. De Merididan 508-24 komt heel dicht in de buurt, maar de Ikemi wint het hier qua snelheid, groove en ritmiek.
