Een week voordat ik deze recensie schreef was ik te gast op het Europese hoofdkwartier van Marantz voor de introductie van hun nieuwe netwerkspeler, de NA-11S1.

De speler maakte daar al een erg goede indruk, maar er gaat niets boven een beluistering in de eigen set. Gelukkig was de afspraak daarvoor al gemaakt, en daags na de bijeenkomst werd hij bij me thuisbezorgd. Over een uitpakparty gesproken! Plus, een mooie primeur voordat de NA-11S1 dit weekend in Veldhoven te ontdekken is.

Want het is een feestje om de bijna vijftien kilo zware speler uit de verpakking te halen. Hij is gebouwd als een tank en als je hem in je handen hebt, voelt hij onverwoestbaar aan. Het chassis van de speler is in het kader van afscherming geheel verkoperd, de zwarte (in mijn geval) of champagnegouden jas van massief aluminium die daar nog eens overheen zit zorgt voor een enorme mechanische stabiliteit.

Als de speler op zijn zware poten in mijn hifi-meubel staat, maakt zich onwillekeurig een gevoel van me meester dat 'pride of ownership' heet. En het ding komt alleen maar logeren!

De beschrijving van de aansluitmogelijkheden hou ik kort, want die informatie is tegenwoordig binnen twee knopdrukken op internet te vinden. Er zijn twee analoge uitgangen, een gewone en een gebalanceerde. Als je een (voor)versterker met gebalanceerde ingangen hebt heeft die aansluiting de voorkeur. Digitale uitgangen zijn er ook, een coaxiale S/PDIF en een optische Toslink. Die kun je eventueel gebruiken om de speler met een externe processor of d/a-converter te verbinden, maar ik ga hem uiteraard in de stand-alone modus testen.

Digitale ingangen zijn er drie, opnieuw een coaxiale en een optische, maar ook een USB ingang van het type B (printeraansluiting noemen ze dat ook wel eens). Verder vind je op de achterkant een ongeaarde IEC net-entree, een schakelaar om in te stellen of je de afstandsbediening intern of extern wilt gebruiken (intern is via een kabel die commando’s van een systeem-afstandsbediening doorgeeft), een RS232 aansluiting (voor in een home-automation systeem), een 'flasher' ingang waar je een externe ontvanger voor de afstandsbediening in kunt steken (zodat het apparaat ook achter een dichte kastdeur te bedienen is) en een netwerkaansluiting.

Die laatste is misschien wel de belangrijkste. Marantz kiest er ondubbelzinnig voor om deze netwerkspeler niet te voorzien van een WiFi ontvanger voor een draadloze verbinding met je netwerk. De reden daarvoor is simpel: WiFi is volgens Marantz leuk en aardig om een beetje te internetten of om documenten naar je printer te sturen, maar niet om hoogwaardige audiosignalen te transporteren. Ze hebben gelijk, zeker wanneer het HD materiaal van een hoge bitrate en samplingfrequentie betreft.