Wat is de Chord Poly? Neen, geen DAC. En ook geen hoofdtelefoonversterker of een draagbare muziekspeler. Een accessoire voor de Mojo klinkt dan weer weinig respectvol. Ja, Chord Electronics is er in geslaagd één van de meer raadselachtige hifi-producten in jaren uit te brengen.
*UPDATE: begin april is de GoFigure-app van Chord verschenen. Zoals beloofd is de review daar onderaan dit artikel op aangevuld. De rest van de tekst is ongewijzigd.
Even terug: Chord Mojo
Zoals je zal ontdekken in deze review is de omschrijving ‘accessoire’ echt wel kort door de bocht als het over de Poly gaat. In de basis klopt dat label echter wel, want de Poly is een uitbreiding die op de Chord Mojo past. En enkel op de Mojo. Ter herinnering: deze compacte DAC is sinds zijn lancering uitgegroeid tot een echt succes voor de Britten. De Mojo pikte in 2016 zelfs een EISA Award op. Terecht, zoals je zal lezen in onze nog altijd relevante review. De compacte Mojo – qua formaat ergens tussen een luciferdoos en een pakje sigaretten – past de boeiende FPGA-gebaseerde DAC-techniek van Rob Watts toe om een zeer aangenaam, oorvriendelijk geluid te produceren. Ondanks zijn klein omvang is het versterkerluik krachtig genoeg om de meeste hoofdtelefoons aan te sturen.
Omdat het in de hand past en een accu bevat, ben je snel geneigd om te denken dat de Mojo bedoeld is voor mobiel luisteren. Dat kan, het werkt bijvoorbeeld perfect samen met iPhones, maar wij vinden de Mojo goed genoeg om ook thuis te gebruiken. Om te luisteren naar hoofdtelefoons, maar ook als upgrade voor je hifi-set. Wil je meer lezen, bekijk dan zeker onze review. In dit artikel kijken we vooral naar wat de Poly juist is en hoe handig hij is. Nog even dit: klankmatig verandert dit nieuw Chord-toestel niets aan het karakter van de Mojo.
Chord Poly
De Poly zagen we eerst op CES 2017. Dat is al een tijdje geleden, maar het heeft ook lang geduurd voor dit toestel echt helemaal klaar was. Dat is begrijpelijk, want de Poly is vrij uniek en multifunctioneel apparaat. We kunnen zelfs niet op 1-2-3 een vergelijkbaar ding bedenken. Misschien komt een Auralic Aries, Aurender N100H of een Raspberry Pi met Volumio nog wel het dichtst in de buurt. Maar zeker die eerste twee zijn grotere toestellen, terwijl een Raspberry Pi relatief veel technische kennis vereist.
Maar wat doet Poly juist? Kort samengevat breidt de Poly een Mojo uit met een draadloze streamer met Bluetooth-, Roon-, DLNA- en Airplay-compatibiliteit én met een muziekspeler die bestanden vanaf een geheugenkaart afspeelt. Voor alle duidelijkheid: de Poly heeft scherm noch knoppen. De bediening verloopt via een ander toestel. Wellicht je smartphone of tablet, maar het kan ook via een pc of Mac.
De Poly zelf is even dik als een Mojo en ongeveer de helft van de lengte. De afwerking is helemaal identiek, met een behuizing uit matzwart aluminium. Hierdoor vormen ze een mooi geheel als je de Poly vastklikt aan de Mojo. Chord heeft er voor gezorgd dat de twee apparaten helemaal bij elkaar passen. De kleur, de dikte en de vormgeving zijn hetzelfde. Zelfs de kleine pootjes onderaan de behuizingen zijn exact even hoog, zodat de Mojo met Poly stabiel op een tafel staat.
Het samenvoegen verloopt heel eenvoudig en kun je niet fout doen. De Poly heeft twee USB-connectors die passen in de twee poorten van de Mojo, en twee uitsteeksels in kunststof die in de optische en coaxiale ingangen van de DAC passen.
Samengevoegd vormen de Mojo en Poly een vrij solide geheel. De Poly zal niet zomaar loskomen. We hebben zelfs een aantal keer krachtig geschud met de Poly naar onder gericht; los kwam hij niet. Tegelijkertijd denken we wel dat je voor mobiel gebruik toch best investeert in een case om te voorkomen dat er extra druk of stress op de USB-verbindingen komt. Chord verkoopt een lederen Mojo Poly-hoes, maar die is wel relatief prijzig: 99 euro.
De fabrikant biedt nog een tweede optie in de vorm van een heel fraai gestikte lederen tas gemaakt door VanNUys, een Japanse luxetasfabrikant die gespecialiseerd is in tassen en hoezen voor draagbare hifi-spullen. Het is mooier dan de standaardcase en kost 175 euro. Als je rekening houdt dat de combinatie Mojo en Poly samen 1.000 euro overstijgt, lijkt het ons in elk geval geen slecht idee om voor de nodige bescherming te zorgen.
Eerst laden, dan instellen
Net zoals de Mojo bezit Poly een eigen accu, die je best oplaadt vooraleer je probeert het apparaat in te stellen. Dat hoeft niet los te gebeuren. Als je de Poly vastmaakt aan de Mojo kun je met één USB-kabel beide apparaten tegelijkertijd opladen. Dat duurt natuurlijk langer dan als je de Poly en Mojo apart aan twee laders zou hangen. Chord levert geen lader mee, maar een standaard 5V-toestel voor een smartphone of tablet volstaat. Het is wel aan te raden één te zoeken die 2A of meer levert, want anders kan het serieus lang duren. Een snellaadfunctie zoals je op de betere smartphone vindt is hier niet present. Reken op vier uur laden om het gekoppelde tweetal helemaal vol te tanken.
GoFigure
Eens de Poly opgeladen is en verbonden werd met de Mojo kun je hem instellen. Dat doe je heel eenvoudig via een app, GoFigure genaamd. Deze maakt verbinding via Bluetooth, waarna je heel eenvoudig het wachtwoord van je WiFi-netwerk kun ingeven. Althans, zo gaat de theorie. GoFigure is namelijk nog niet beschikbaar. We hebben Chord gevraagd wanneer ze verwachten dat GoFigure beschikbaar is, want die app zou toch wel een wezenlijk verschil maken qua gebruiksgemak. En niet enkel qua het instellen.
Zonder GoFigure is het configureren van de Poly minder gebruikersvriendelijk. Eerst moet je de access-pointmodus activeren, wat je doet door een meegeleverde metalen dingetje vijf seconden in een klein gaatje te prikken. Hierdoor zal de Poly een eigen WiFi-netwerk in de lucht brengen. Je verbindt dan op je telefoon of tablet met dit netwerk (via de WiFi-instellingen van Android of iOS). Wellicht word je dan automatisch naar een webpagina gebracht waarop je de instellingen van de Poly kunt aanpassen.
Geen vrees, echt veel instellingen heeft de Poly niet. Alles staat gegroepeerd onder twee hoofdingen: Play Mode-settings en instellingen die te maken hebben met de WiFi-verbinding. Bij het laatste voer je zelf de naam en het wachtwoord van je draadloos netwerk in. Hou hierbij rekening met hoofdletters – en hopelijk bevat de naam (SSID) van je netwerk geen bijzondere tekens (zoals @ of &), want voorlopig kan de Poly daar nog niet mee om. Zodra je herstart, hangt de Poly op het netwerk en kun je beginnen muziek beluisteren. Maar nog niet op reboot klikken, want eerst moet je bij Play Mode nog belangrijke zaken instellen.
Chord dacht er gelukkig aan dat een Mojo-Poly op verschillende locaties zou worden gebruiken. Je hoeft daarom niet opnieuw heel het WiFi-configuratieproces door te lopen telkens je de Chord-DAC meeneemt van thuis naar het kantoor. De Poly onthoudt meerdere WiFi-netwerken en verbindt met het sterkste signaal. Via de GoFigure-app zou het mogelijk worden om handmatig het juiste WiFi-netwerk te selecteren, wat in sommige situaties een handigheid kan zijn.
Roon of de rest
Het voornaamste bij Play Mode is de keuze tussen ‘Roon’ of ‘andere’. Kies je voor het eerste, dan verschijnt de Poly binnen Roon als afspeelapparaat voor muziek. Dit scenario lijkt ons vooral interessant voor mensen die thuis Roon gebruiken als bron van hun hifi-set, maar soms ontspannen in de zetel met de hoofdtelefoon willen luisteren. Je zou natuurlijk ook de Mojo-Poly kunnen gebruiken als draadloze ontvanger voor Roon voor een muzieksysteem zonder Roon-compatibiliteit. In de doos van de Poly vind je overigens (tijdelijk?) een voucher voor enkele maanden Roon. Het is geweldige software als je veel en graag naar muziek luistert, maar het draagt wel een zekere prijs. Die paar maanden Roon zijn dus wel iets waard - bekijk onze videoreview maar eens.
De keuze ‘andere’ dient voor elk ander streamingscenario. Er zijn heel wat mogelijk. In de andere-speelmodus verschijnt de Poly als AirPlay-ontvanger, kun je streamen via Bluetooth, wordt de Poly een DLNA-speler én een DLNA-server (als je een geheugenkaart insteekt) en zal je na een toekomstige firmware-upgrade muziek kunnen streamen vanuit Spotify en de mobiele app van Tidal. Een hele waslijst aan streamingopties dus, toch wel straf. Al deze opties zijn trouwens gelijktijdig actief, zodat je probleemloos kunt overstappen van een Airplay-stream vanaf je computer naar een muziekbestand dat je streamt vanaf je NAS. We merkten wel dat je bij een overstap soms enkele seconden moest wachten vooraleer alle streamingopties weer beschikbaar waren. Bluetooth is ook dominant – zolang er een verbinding is via deze weg kun je niet overschakelen op AirPlay of DLNA.
Het enige minpunt is dat je op dit moment niet vlot kunt schakelen tussen de Roon-modus en de andere streamingopties. Wil je na een sessie luisteren met Roon overschakelen naar streaming via Bluetooth, dan moet je de Poly even in access point-modus plaatsen en dan via de webpagina de gebruiksmodus aanpassen. We verstaan dat met de GoFigure-app die overschakeling gewoon een kwestie van tikken is – en dat zou veel handiger zijn dan de access point-methode. Nog een reden waarom de app van Chord er liefst zo snel mogelijk is. Tegelijkertijd moeten we bekennen dat we niet kunnen inschatten hoeveel Poly-eigenaars echt regelmatig zullen willen overschakelen van Roon- naar andere streamingopties, en omgekeerd. De meeste personen zullen hun manier van streaming gebruiken en niet constant overschakelen van de ene naar de andere methode.
Brede hi-resondersteuning
Bij de Play Mode-settings vinden we nog een optie voor DSD-ondersteuning en om bitperfect afspelen te forceren. Die tweede optie lijkt ons een zeer goede om altijd ingeschakeld te laten, DSD-compatibiliteit uitschakelen moet je – vermoeden we – enkel doen als het streamen van die grote bestanden echt niet stabiel lukt. Als je Roon gebruikt, dan zal de software op je pc (of Core) bij uitgeschakelde DSD-ondersteuning automatisch DSD-bestanden converteren naar PCM, wat een lichtere stream oplevert. Nog een voordeel: bij het uitschakelen van DSD-compatibiliteit kun je het volume regelen in Roon zelf. Bij DSD ingeschakeld kan dat enkel via de knoppen op de Mojo.
De Poly van zijn kant decodeert heel veel formaten: FLAC, Apple Lossless (ALAC), WAV, AIFF, Ogg Vorbis, AAC, WMA en MP3. En dit zowel vanaf geheugenkaart als via streaming. Aangezien de Poly de rol van doorgeefluik speelt voor streaming data, moet je naar de specificaties van de Mojo kijken om te weten welke hi-resstreams het lust. “Alles” is niet helemaal correct, maar komt toch dicht in de buurt. PCM-streams tot 768 kHz zijn welkom, net zoals DSD256-data.
Wie Chord een beetje kent (of misschien de recente review van de Hugo 2 las), weet dat het Britse merk echt houdt van gekleurde led’s. De Mojo is wat discreter dan de kleurrijke Hugo 2, maar komt toch nog altijd met drie gekleurde bollen die je in één oogopslag iets vertellen. Vooropgesteld dat je de kleurencodes van Chord van buiten leert, kun je zo meteen zien naar welke audiokwaliteit je luistert. De powerknop/bol die rood kleurt bijvoorbeeld, dat betekent dat je luistert naar cd-kwaliteit (44 kHz). Een groene kleur wijst op een 96-kHz stream, een witte op DSD-kwaliteit. Zo zijn er tien kleuren mogelijk. De Poly zelf heeft twee discretere ledjes . Deze zeer kleine lampjes lichten je in over de accustatus en de connectie met het WiFi-netwerk.
Eigen bestanden afspelen
Het feit dat je al veel tekst hebt gelezen en we nog niet spraken over het dagelijkse gebruik, zegt veel over de enorme veelzijdigheid van de Poly. Het kan op verrassend veel manieren worden ingezet.
Uitgeschreven lijkt de configuratie van het toestel ook complex, wat in de praktijk eerlijk gezegd zo niet aanvoelde. Maar dat komt misschien omdat we wel ervaring hebben met netwerking en mobiele toestellen. Je zal de Poly veel vlotter instellen als je een beetje ervaring hebt met het instellen van een mobiel toestel en het aanmelden op een WiFi-netwerk. We denken dat de GoFigure-app die de fabrikant momenteel afwerkt de drempel voor niet-technisch aangelegde gebruikers aanzienlijk zal verlagen. Iets voor Chord om zeer hoog op de prioriteitenlijst te zetten, dus!
We hebben inmiddels vaak het woord streaming laten vallen, maar de Poly kan tevens lokaal muziekbestanden afspelen. Je hebt daarvoor een micro-SD-kaart nodig, hetzelfde type kaartje waarmee je de meeste Android-telefoons van meer opslag kunt voorzien. Wie deze kaarten nog niet kent: ze kosten weinig, zijn zeer klein en moeten diep in de gleuf op de Poly wordt geduwd. Uitdagend als je heel korte vingernagels hebt… Zodra je de geheugenkaart inbrengt (en de Play-modus is niet ‘Roon’), zal de Poly de bestanden indexeren. Maar hoe speel je ze af? Niet via de Poly zelf, want er zijn geen mediaknoppen op het ding. Je neemt een app zoals BubblePnP (iOS) of Glider Music Player (iOS), wat beiden controllers zijn voor DLNA-spelers. In deze apps zie je de Poly verschijnen als bron én als speler (DLNA kent drie soorten apparaten: bronnen, controllers en renderers/spelers). Selecteer de Poly voor beide rollen, en je kunt door de bestanden op de geheugenkaart zoeken en muziek afspelen. BubblePnP heeft overigens als bijkomend voordeel dat het ook toelaat vanaf Qobuz en Tidal naar de Poly te streamen. Je kunt natuurlijk ook de Poly puur als DLNA-speler gebruiken om mediabestanden die bijvoorbeeld op een NAS staan te beluisteren.
Je vraagt je misschien af hoe je bijvoorbeeld onderweg zo naar je eigen muziekbestanden kunt luisteren. Het eenvoudigste antwoord is eigenlijk de Mojo rechtstreeks aan je telefoon te hangen, minus de Poly, of anders een hotspot te creëren met je smartphone en de Poly hiermee te laten verbinden. Of je zet de Poly in access point-modus, maar dan heb je geen internet meer op je smartphone. Dat begint al aardig ingewikkeld te worden, wat ons sterkt in het gevoel dat je de Poly vooral thuis of op locatie zal gebruiken.
Streaming
Terwijl we neerzitten in onze werkkamer of woonkamer (telkens relatief dicht bij een access point) is de verbinding stabiel en blijft muziek gestreamd vanaf Roon (draaiend op een iMac met ethernetkabelverbinding) doorspelen. Zeker bij streams tot 96 kHz was er geen enkele hapering te bespeuren. Bij hogere samplingfrequenties of DSD liep het in de woonkamer wel soms fout. Ligt dat aan de Poly of aan de vele andere WiFi-netwerken die je onvermijdelijk in een stadswoning binnenkrijgt? Moeilijk te zeggen.
In de werkkamer (met een eigen access point en minder storende netwerken van derden) blijft de verbinding zelfs bij DSD-streams, zoals de DSD128-bestanden van 2L’s ‘Tartini secundo natura’, zo goed als vrij van haperingen. We vermoeden dus dat het toch eerder aan het netwerk zal liggen. Nog voor de volledigheid: niet DSD-testbestanden maar wel 24 bit/352 kHz PCM’s zorgde bij het testen voor de meeste problemen. Bij het luisteren naar bestanden in cd-kwaliteit ondervonden we geen enkel probleem. We ervaren dus niet wat veel testers van het eerste uur rapporteerden: muziekstreams die zelden vloeiend afspelen. Misschien hebben we het geluk dat we de Poly testen met de nieuwste firmware (1.0.10, uitgebracht eind december 2017).
We hebben de Poly vooral getest met Roon, de optie die samen met DLNA voor ons het best klonk. In feite viel enkel Bluetooth-streaming wat tegen, met wat hardheid en een zweem van kunstmatigheid als we luisterden met een HiFiMan HE-560. Zover we dat konden bepalen wou onze Poly enkel met SBC werken, wat de reden kan zijn voor de wat hardere klank. SBC is nu eenmaal een zeer inefficiënte en oude codec.
De Chord verschijnt in Roon echter nog als niet-gecertifieerd Roon Ready. Functioneel leek dat geen problemen op te leveren. We zagen ook dat het nog een oudere RAAT SDK gebruikt, vermoedelijk zal die achterstand in een firmware-update worden bijgebeend. Het werkte, dat was het belangrijkste.
We merkten ook dat na het instellen en de initiële experimenteerfase die je altijd hebt bij een nieuw apparaat er wat rust terugkeerde. De Mojo-Poly werd snel een apparaatje dat een plek kreeg in de woonkamer voor meer ontspannen luistermomenten, als er geen zin was om achter een stapel DAC’s en hoofdtelefoonversterkers in de werkkamer te kruipen. Dat profiel past ook bij het Mojo-geluid, dat ook eerder ontspannen van aard is. Zoals we al opmerkten in de oorspronkelijke review van de DAC is de compacte Chord een vriendelijke kerel die muziek vloeiend en muzikaal en een tikje donker presenteert. De lijst van hoofdtelefoons die we aan de Mojo hebben gehangen in het voorbije jaar is te lang om op te lijsten, voor deze test gebruikten we de eerder vermelde HiFiman, de uitstekende MrSpeakers Aeon Flow Closed, de aardige AudioQuest NightOwl, de B&O H4 en de verguisde Sony MDR-Z1R. De Mojo past eigenlijk bij alle vijf.
Die vanzelfsprekendheid waarmee we geneigd waren om snel de Mojo-Poly uit de kast te halen als we even iets wilden beluisteren is de ware kracht van deze combinatie. Het verslaat niet die Hugo 2, Sugden HA-4 of SPL Phonitor 2 in de werkkamer, maar bleek vaak een interessant alternatief voor die andere momenten.
Conclusie
De Poly is een heel slimme uitvinding waarmee je met een compact toestel hoogwaardig kunt luisteren naar muziek. Het maakt een referentie-DAC in zijn klasse tot een volledig draadloos systeem. De Poly komt soms complex over, een indruk die deels onterecht is maar deels wel klopt. We hadden zelf ook niet verwacht dat een recensie over de Poly zo lang zou worden, als dat een indicatie kan zijn. De reden dat we ook wel het woord ‘onterecht’ huldigen is omdat een review van een apparaat dat zo veelzijdig is als de Poly onvermijdelijk uitgebreid wordt. Laat je daar dus niet door afschrikken. Het kan veel en hierdoor is de Poly voor veel scenario’s geschikt.
Maar in elk geval is de Poly naar ons gevoel nog ‘en route’, onderweg naar een eindpunt waar het allemaal vlotter en simpeler leven zal zijn. De introductie van de GoFigure-app door Chord lijkt ons het cruciale ontbrekende element. We zullen deze review ook updaten zodra de app beschikbaar is. We kunnen ons inbeelden dat met een goede app de score stijgt.
Het ontbreken van de app wil niet zeggen dat de Poly op dit moment nutteloos is. Dit blijft een vrij uniek toestel dat voor velen niet relevant zal zijn, maar voor bepaalde gebruikers net de ontbrekende schakel kan zijn. Je moet er op dit moment misschien iets meer moeite voor doen, maar dan krijg je met de combinatie Mojo en Poly een compact draadloos muzieksysteem dat interessant is voor mensen die in de woonkamer onopvallend in hoge kwaliteit naar hoofdtelefoons willen luisteren.
Zijn sterke kanten worden heel duidelijk als je nadenkt over hoe je het anders zou aanpakken. Je komt dan snel tot de conclusie dat je moet werken met iets als een Auralic Aries en een DAC zoals een Pro-ject Pre-Box S2 of een streaming DAC als de Oppo Sonica, opties die veel meer ruimte innemen, stopcontacten nodig hebben en niet per se beter klinken. Dan is een Mojo-Poly die je na gebruik in de kast kunt stoppen toch wel handiger.
Chord Electronics Poly
€ 599 | www.chordelectronics.co.uk
Beoordeling 4.5 op 5*
*UPDATE: Chord GoFigure-app verschenen
Zoals beloofd zouden we het toestel opnieuw evalueren als GoFigure verscheen. Die is inmiddels gearriveerd, en het goede nieuws is dat de app grotendeels levert wat Chord beloofd heeft. Het is natuurlijk spijtig dat de Android-versie nog op zich laat wachten, maar dat het beschikbaar is voor iPhone en iPad is al veel. Na het aanbrengen van de firmware 1.0.26 – een automatisch proces dat plaatsvindt als je de Poly een 20-tal minuten ingeschakeld laat – maakte GoFigure meteen contact met ons testtoestel. Toch was niet alles perfect, want de Poly wilde daarna geen contact maken met ons WiFi-netwerk. Via de app bleek het uitvoeren van een ‘factory reset’ de oplossing. Het opnieuw instellen van een Poly duurt toch maar een minuut of twee, waarna alles perfect verliep. De app zelf heeft niet zoveel opties en zou een volledige mediaspeler mogen bevatten, maar is wel heel nuttig.
De GoFigure-app is precies wat ontbrak bij de Poly. Omdat het er is, kun je de streamer veel sneller instellen en moet je niet knoeien met pinnetjes en instellingen op je smartphone. Je schakelt ook snel van Roon Ready-modus naar andere streamingopties. Een hele stap qua gebruikersvriendelijkheid, en reden om de oorspronkelijke score van de Poly bij te stellen van 4 op 5 naar 4,5.
