Onze hoofdredacteur deed in december het verzoek om met een top 5-lijstje muzikale tips, de opvallende trend(s) of de persoonlijk meest bijgebleven audiobeleving van 2021 te komen. Of met een combinatie van alle drie. Bij dezen de bijdrage van Jamie Biesemans!
Muziek!
Bach: Brandenburg Concertos
Akademie für Alte Musik Berlin
Van de Brandenburg Concertos van Bach zijn er waanzinnig veel opvoeringen beschikbaar. Net zoals bij veel andere mijlpalen uit de klassieke muziek is het daarom soms moeilijk voor niet-ingewijden om hun weg te vinden tussen de vele opnames. Toch wist deze fraaie release van het Akademie für Alte Musik Berlin dit jaar meteen de aandacht te trekken. Vanaf de eerste noten klinkt het geweldig, opgenomen in een oude kerk in Berlijn en met een diep respect voor de oorspronkelijke instrumentatie. Zet je dit op en word je onmiddellijk naar dat magistrale optreden in de Duitse hoofdstad vervoerd? Dan zit helemaal goed met je muzieksysteem.
Pressure Machine
The Killers
Vanuit hun thuisbasis in Las Vegas hebben The Killers talloze hits de wereld ingestuurd. Liefst te beleven in een enorm stadium, samen met enkele tienduizenden andere fans die allemaal ‘I’ve Got Soul But I’m not a Soldier’ kelen. Met veel vakkennis gemaakt altijd, tikje voorspelbaar. Maar dat kun je niet zeggen van ‘Pressure Machine’, een heel ander soort werk dat – durven we het te zeggen – dicht in de buurt van het gevreesde conceptalbum komt. De nummers die teruggrijpen naar de jeugd van zanger Brandon Flowers in een gat ergens in Utah stralen veel begrip en warmte uit voor de doodgewone figuren in z’n vroeger dorpje. Het is geen stadiumrock meer, wel een werk van liefde beste gespeeld in een klein zaaltje achterin een groezelig café.
Black to the Future
Sons of Kemet
Toen de Sons of Kemet nog getekend waren bij de platenlabel van Naim, heb ik dit avantgarde-jazzquartet nog in Antwerpen weten optreden. Er zat niet veel volk in de zaal, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door de enorme energie die deze heren de zaal inblazen. Een tuba helpt daarbij.
Als je wars bent van politieke statements en van een woord als ‘avantgarde’ gillend wegloopt, blijf je misschien best weg. Als je graag ontdekt wat er gebeurt als je jazz laat botsen met eclectische stijlen als ska of hiphop, dan zit je hier aan het juiste adres voor een echte energiestoot.
Dareyn
Dareyn
Stellen dat TRPTK geen doorsnee label is, is een open deur intrappen op zo’n manier dat je recht de studio invliegt en die kostbare KEF Blade’s die ze voor mastering gebruiken omver kegelt. Dareyn was een van hun kortste releases dit jaar, maar in 12 minuten en drie tracks weet het te boeien, fascineren en je te vervoeren.
Misschien komt dat wel door het samenspel van kemenche en cello, wat een heel Oosterse tintje geeft aan het geheel. Prachtig opgenomen en in high-res beschikbaar. Uiteraard. Het enige spijtige: dat het zo snel voorbij is.
Pilgrimage of the Soul
Mono
Als je snelsnel wat tracks van dit album opzet, denk je gauw ‘wat een zweverig gedoe weer’. Je moet de nummers echter laten opbouwen tot ze echt uitbarsten. Dat is nu eenmaal wat deze Japanner progrockers heel goed kunnen: van ingetogen naar explosief evolueren op enkele minuten tijd.
In die zin hebben ze wel wat gemeen met Mogwai, de luidste der Schotten die na een heel aantal jaren te dwalen dit jaar niet één, maar twee steengoede albums afleverden (ZeroZeroZero en As The Loves Continues). Mono mag echter op de lijst omdat ze in de studio Steve Albini de microfoons liet selecteren.
Eervolle vermeldingen: Collapsed in Sunbeams van Arlo Parks, New Long Leg van Dry Cleaning, The Helm of Sorrow van Emma Ruth Rundle & Thou, All Good as It Is van Dicte, From Dust to Dreams van The Felice Brothers, The Bridge van Sting, Mozart Momentum – 1785 van Leif Ove Andsnes, Vulture Prince van Arooj Aftab, Happier than Ever van Billie Eilish, The Art of Losing van The Anchoress, They’re Calling me Home van Rhiannon Giddens en You Know van Nabou.
Spotlight: HiFi Rose RS150
Ondanks dat vele producten dit jaar moeilijk of niet beschikbaar waren, zijn er in de testruimte toch heel wat indrukwekkende muziekmakers gepasseerd. Een uitkiezen is daarom behoorlijk uitdagend. Het zou de 804 D4 kunnen zijn, omdat Bowers & Wilkins voor dit model echt een significante stap heeft gezet. Of de Paradigm Founder 100F, een luidspreker die zich op de vlakken die ik belangrijk vind perfect gedrag vertoonde. De KEF KC62 – wat een bom, zeg! De nieuwe Bluesound Node: ongelooflijk dat wat dat ding doet voor z’n prijs.
De juiste keuze is wellicht iets van HiFi Rose (ik heb drie toestellen getest), en wel om twee redenen: het zijn streamers (in het bijzonder de RS150) die iets nieuw doen op vlak van streaming én het zijn de producten waar achteraf veel mensen een gesprek over begonnen.
Misschien bieden ze niet het ultieme op vlak van weergave, maar wel op vlak van pride of ownership en gebruiksplezier. En in die zin weerspiegelt die RS150 ook precies wat ik belangrijk vind bij het beoordelen van hifi-spullen: alles staat in dienst van muziek overtuigend en meeslepend te presteren. Dat kan niet zonder een uitstekende geluidskwaliteit – aanvaard geen compromissen hier – maar ook niet als het apparaat het je moeilijk maakt om ontspannen te luisteren en genieten. Frustratie is er al genoeg in de wereld!
Wat? Geen trends? Zeker wel, Jamie schreef er maar liefst 9 van onze 452 pagina’s mee vol.
