Meze Audio uit Roemenië bestaat nog geen tien jaar, maar barst wel van de ambitie. Welk ander woord past er bij een merk dat het aandurft om zo snel reeds een vlaggenschip van circa 3.000 euro op de markt te brengen?
De man achter Meze Audio is Antonio Meze. Hij is een industriële ontwerper met een mooi portfolio vol fraaie designobjecten. Het zal dus niet verbazen dat de Empyrean echt oogstrelend is. Het is de eerste keer dat we een hoofdtelefoon in handen krijgen die zo dicht bij de emotie van een ambachtelijk gebouwd luxehorloge staat. Andere hoofdtelefoons zijn misschien wel goed geconstrueerd, maar dat is toch iets anders. Heel kostbaar ogend, heel verfijnd.
Is het kort door de bocht om te stellen dat de Empyrean even comfortabel op je hoofd zit als hij er uitziet? Neen, dat denken we niet. Wat ook de andere kwaliteiten van deze hoofdtelefoon mogen zijn, op vlak van pure draagcomfort is het honderd procent geslaagd. En dat is niet zo onbelangrijk. Uitstekende technische prestaties kunnen je niet lang bekoren als het luisteren fysiek tegenvalt. Dat heeft Meze als industriële ontwerper gelukkig heel goed begrepen.
De dikke oorkussens van de Empyrean zijn de voornaamste reden waarom de koptelefoon zo knus op je hoofd zit – en dat het gewicht zo goed over je kruin verdeeld wordt. Ook dat is cruciaal. We stonden pas echt paf toen we het gewicht van de Empyrean opzochten: 430 gram. Dat is heel wat. Maar zo voelt het apparaat helemaal niet aan. De Audeze LCD-2 die we in de testruimte hebben liggen weegt eigenlijk niet zo veel meer (490 gram), maar voelt subjectief heel wat zwaarder aan.
Het zit hem helemaal in het evenwicht en de gewichtsverdeling. De oorkussens doen een zeker warmtegevoel ontstaan - al valt het wel mee - en zorgen bovendien voor een prima passieve isolatie. Omgevingsgeluid dringt niet echt door. Ook de grotere ovalere vorm van de kussens vinden we een goede zaak. Kortom, de Empyrean is zeker geschikt als koptelefoon in een woonkamer waar nog anderen vertoeven.
Doet niet moeilijk
In tegenstelling tot veel vlaggenschepen is de Empyrean helemaal niet moeilijk aan te sturen. Hoewel we betere DAC's in huis hebben, hebben we het apparaat verrassend lang met veel plezier beluisterd via een betaalbare iFi Audio xDSD- en xCan-combinatie. En dat ging prima. Ook de Mojo in combinatie met de Poly is een uitstekende keuze. De lage impedantie van net geen 32 ohm gekoppeld aan een gevoeligheid van 100 dB zal daar vast iets mee te maken hebben. Heel wat anders dan de Abyss of de Sennheiser HD 800 S.
We wisten voor de test begon niet wat te verwachten van de Empyrean. Het komt van een zeer jong bedrijf,
het mikt behoorlijk hoog, ontvangt hier en daar wel heel extatische reviews, en het past een bijzondere variant
van planar magnetic-drivers toe. Dat kan wel eens heel goed of heel slecht worden... Omdat we de kostbare Empyrean maar een weekje konden testen, werd het tijd voor heel intensieve luistersessies om toch een goed beeld te vormen van wat het te bieden heeft. Ondanks het gesloten design produceert de Empyrean geen ‘compact’ geluidsbeeld dat zich vooral in je hoofd afspeelt.
Het zal deels aan de dikke oorkussens liggen die een grotere volume creëren aan je oor, want als we luisteren naar de soundtrack van The Force Awakens (FLAC, 96 kHz / 24 bit) dan klinkt het bijna zo groots en bombastisch als John Williams het beoogd heeft. Ook de percussie duikt diep en heeft veel impact, en dat is een belangrijk verschilpunt met zeer open hoofdtelefoons die deze soort muziek nog grootser presenteren - maar vaak wél een diepe fundament missen. Denk dan aan de Sennheiser HD 800 bijvoorbeeld: open zoals geen ander, maar ook kil door het ontbreken van ultrabassen. Bij de Empyrean voel je zelfs de luchtverplaatsing, als er weer eens een pauk wordt aangeslagen in de Star Wars-thema’s. Een bijna-fysieke ervaring dus, iets dat je niet gauw tegenkomt. Denk niet aan een DJ-hoofdtelefoon die probeert een luidruchtige clubomgeving te overstemmen. Het is diep, maar zuiver. En de klank blijft wijd open, waardoor de speelse fluiten en strijkers in ‘Rey’s Theme’ vloeiend klinken, ook als het orkest de grote hoorns van stal haalt. De Empyrean is ook geen doetje als het gaat om snelheid, iets dat we al vermoeden als we orkestrale werken horen. ‘Jamais quand il faut’ van de Franse-Libanese jazztrompetist Ibrahim Maalouf met de stop-start-funky drumsectie, koorzang, een rappende Oxmo Puccino en een vleugje blazers is een uitstekende track om hier polshoogte van te nemen.
Net zoals bij meer planar magnetic-koptelefoons presenteert muziek bij de Empyrean echt als een muur van geluid. Wat heel coherent en verslavend is. Een meer luidsprekerachtige ervaring, zou je kunnen zeggen. Wel merken we dat deze type drivers net een beetje resolutie lijken te missen. Persoonlijk vinden we dat net een meer natuurlijke klank; we snappen wel dat sommigen bij bepaalde werken het toch iets analytischer willen.
Conclusie
Ben je iemand die één keer in zijn leven een echt topmodel wil kopen, en daarbij effectief het gevoel wil krijgen dat hij iets heel bijzonder aanschaft? Dan zit je bij de Empyrean aan het goede adres. Als het gaat om afwerking, luxegevoel en comfort is er niets waarin deze koptelefoon zijn meerdere moet erkennen. Ook klankmatig is een sterkhouder, met een heel aangename, rijke weergave die ook past bij hedendaagse muziekgenres.
+ Luxueuze bouwkwaliteit
+ Licht op het hoofd
+ Makkelijk aan te sturen
+ Lang luisterplezier
+ Muur van geluid
- Prijskaartje
- Gebalanceerde kabel mocht er bij
Meze Audio Empyrean
€ 2.999,- | www.mezeaudio.com
Beoordeling 4.5/5
