Met bewondering (2)

Het is juist het pakkende van de sfeer tekeningen die de Mini-Dac voor mij tot een topper maken. Even terug naar de Chord Dac 64. Die wist met uiterste precisie elke bit neer te zetten. Als door een vergrootglas bekeken. De Apogee Mini-Dac gaat daar anders mee om. Ik mis niet zozeer detail, maar het geheel is ronder en zachter van aard. Het kille is er af maar daarmee ook het uiterste detail. Als of de Chord dac op de lange buffer stand staat. De indruk die de Mini-Dac geeft is waarlijk analoog. Ik pak de cd en de lp van Kari Bremnes ‘Norwegian mood’. Die gebruiken we altijd om onszelf snel te bewijzen dat analoog superieur is aan digitaal.

Voor het eerst is dat onderscheid weg. De Mini-Dac zorgt meer nog dan de grote broer dat het verschil tussen plaat en cd is gereduceerd tot een verschil tussen elementen. U snapt hoop ik wat ik bedoel, analoog versus analoog. Weg met de digitale indruk die toch altijd met een cd aanwezig was. Hoe makkelijk een Mini-Dac voor opname technici zal zijn komt naar voren als ik in opnames beluister waarop men verkeerd omgaat met panorama regelaars of een foute microfoon techniek niet corrigeert. Al is het telkens meer genieten dan kritiek uitoefenen. Je moet er gewoon eens op letten. Stilte en het resultaat van een dac bij zachte signalen laat ik graag weergeven met Miles Davis. Zijn ‘Time after time’ houdt een hele zaal in de greep. Slechts af en toe onderbroken door een toehoorder, tingelen de zachte tonen ijl in de ruimte voor mij. De trompet van Davis scheurend, triest, ingetogen, wisselend van stemmingen. Subtiel is het juiste woord. Subtiel tegen een doodse stilte. Het moet niet eenvoudig zijn voor een muzikant dit speltempo aan te houden. Ik kan mij voorstellen dat mindere musici steeds sneller zullen gaan spelen. Zo niet Davis en zijn band.

Er is weinig bekend werk dat ik niet draai. Of het gaat om de Keltische klanken van Méav, de lazy soft jazz van Norah Jones, om Locatelli, Bach, Mozart klarinet werken van Musical Fidelity’s chef Antony Michaelson, het passeert de revue. Elk genre lijkt passend en de Apogee vertoont geen bepaalde voorkeur. De sfeertekening blijft het meest opvallend, net als de vloeiende zuivere weergave. Detail is er zat, zonder te spreken van een analytisch karakter. Waar solisten een plek verdienen krijgen ze die. Waar zij deel vormen van het orkest of de band blijven ze aanwezig in het samenwerkingsverband. Soms is het geluid op het enge af goed. Meestal beter dan ik normaal mocht ervaren. Nooit minder dan ik mij herinner van andere dac’s. Goed beschouwd is de Mini-Dac dus een koopje. Zeker afgezet tegen de PSX100SE maar ook afgezet tegen kostbaarder concurrenten. Wie goedkoper kan slagen moet het niet laten, mij zal het niet lukken als ik een analoge weergave verwacht uit een digitale bron. Het is mooi. Heel mooi in mijn oren. Punt uit.

Prachtig

Ik blijf aan de gang met muziek en verbaas me. Vooral om de geringe verschillen die bestaan ten opzichte van mijn platenspeler. Dire Straits, Tina Turner, Sade, het zijn opnames die ik dubbel bezit. Waar ik altijd standaard greep naar de LP hoeft dat niet meer. 20 jaar was er voor nodig om zover te komen. Ik heb nu als het ware twee platenspelers. De een speelt vinyl de ander polycarbonaat. Aanvankelijk viel de weergave mij wat tegen van de Mini-Dac. Het beeld was niet zo breed en het was zo afgerond. Het heeft gewoon tijd gekost om mij te realiseren dat de digitale weergave die wij zo gewoon zijn, afweek van het analoge origineel. Hoe meer ik de Mini-Dac zijn werk liet doen, hoe groter mijn bewondering werd. Of ik nu luister met gespannen oren of luister naar achtergrond muziek, ik herinner mij niet eerder een dergelijke rust en zo’n gemakkelijke weergave te hebben waargenomen. Avond aan avond holde ik uit mijn werk naar huis om even snel een cd te draaien.

De Mini-Dac is vast niet ieders keus. Juist al omdat hij anders is dan vele dac’s die ik eerder beluisterde. Voor mij is de Mini-Dac het einde van een tijdperk. Komt er geen SACD en geen DVD-Audio dan maakt het mij minder uit. De 500 cd’s die de kast bevolken hoeven niet vervangen te worden als de Mini-Dac de mijne zou zijn. Genieten van elk stuk muziek, pop, zang, klassiek, easy listening. Wijs de Mini-Dac af als het uw keuze niet is. Want dat kan ik mij ondanks de bovenstaande lofzang voorstellen. Dan vindt u hem vast te glad. Te weinig digitaal. Mark my words!

Prijs:
Apogee Mini-Dac exclusief USB optie kaart 1285 euro
Apogee Mini-Dac inclusief USB optie kaart 1625 euro

Importeur:
TM Audio
Zonnebaan 52
3542 EG Utrecht
Tel: (+31) (0)30 2414 070
Fax: (+31) (0)30 2410 002
E-mail algemeen: info@tmaudio.nl
Web www.apogeedigital.com en www.tmaudio.nl