Linn werkt de laatste jaren aan een aantal nieuwe en complete productlijnen waarbij ook de weergevers heel specifiek op de electronica van zo`n lijn zijn afgestemd. De 140`s zijn de eerste Majik weergevers en het is opvallend dat Linn voor uit de kluiten gewassen vloerstaanders heeft gekozen in plaats van typisch Britse mini-monitoren.
De vormgeving van de klankkast is kubistisch, zonder afgeronde hoeken maar oogt mede daardoor strak en tijdloos. Het meest opvallende aspect van de Majik 140 is zijn `2K Array`, een organisch vormgegeven en uit aluminium vervaardigd chassis waarin de hoogfrequent unit en een supertweeter zijn gehuisvest.
Zowel de silkdome supertweeter als de Polyurethane-dome hoogfrequent unit hebben hun bestaan te danken aan de eerdere ontwikkeling van de meer kostbare Komri en Artikulate weergevers. De aluminium 2K Array zorgt voor een beter afstraalgedrag van de hogere frequenties en dient als koellichaam voor de spreekspoelen waardoor de hoogfrequent-units meer vermogen kunnen verwerken. De schelpvormige alkoof werkt als een akoestische lens en de opening tussen de schelp en de Array vermindert diffractiepieken, aldus de fabrikant.
De bovenste conus-unit zorgt voor mid/laag frequenties terwijl de onderste unit puur voor laagfrequent weergave wordt ingezet. Beide units zijn van soortgelijke composiet conussen voorzien.
Een punt van styling-kritiek: waarom zo`n truttig logo-blobje in plaats van Linn`s vroegere via silk-screening aangebrachte logo`s? Aan de achterzijde bevindt zich een baspoort met wat Linn noemt een "Rifled" oppervlak oftewel met spiraalvormige lijnen, net als de loop van een geweer dat heeft. Er zijn maar liefst 4 sets connectoren wat betekent dat zelfs Quad-Amping of Quad-Wiring mogelijk is. De connectoren zijn af fabriek gebrugd zodat er ook met Single-Wire kabels kan worden gewerkt. De unit`s zijn standaard van mini grilles voorzien die exact over de dome`s en conussen passen. Optioneel zijn frontdoeken leverbaar die de baffle voor driekwart bedekken en van Linn`s `Sekrit Fastener` bevestiging (zonder noppen) zijn voorzien. Daarnaast zijn er (nog niet in productie zijnde) `Solid Steel` voetplaten leverbaar voor de Majik 140.
Het laagfrequent verloop kan door een Linn dealer via een interne aanpassing met 2 dB worden verlaagd (de kantelfrequentie wordt helaas niet opgegeven) en de baspoort kan akoestisch worden gedempt door middel van meegeleverde schuimpluggen. Zoals eerder genoemd is het mogelijk om de Majik 140 weergevers via aktieve wisselfilters aan te sturen. In zowel passieve als aktieve uitvoering loopt het frequentiebereik van 55 Hertz tot 20 kiloHertz maar de nominale impedantie is afhankelijk van de aansturing. In puur passieve uitvoering is dat 4 Ohm, bij zowel aktief laag als aktief midden komt het op 8 Ohm en bij zowel aktief hoog als aktieve super-tweeter zal de impedantie nominaal op 7 Ohm liggen. De gevoeligheid resulteert in 88 dB druk bij 1 Watt aansturing, gemeten op 1 meter. De klankkast heeft een intern volume van 40 liter, meet 97,5 bij 25 bij 33,5 centimeter (HXBXD) en legt per kanaal een gewicht van 21,3 kilo in de schaal. De Majik 140 is leverbaar in de volgende fineerafwerkingen: kersen, maple, black ash en witte lak.
Connecties
De gehele Majik keten werd in eerste instantie met de Linn Analogue interconnects en de Exposure luidsprekerkabels onderling verbonden en aan een stevig inspeelregime onderworpen. Nadat per component de juiste lichtnetfase was gevonden werden de twee luidsprekerkabels eerst nog vergeleken zodat de beste optie kon worden gevonden. De vergulde doorverbindstrippen van de Majik 140 zouden volgens Linn bij Bi-Wiring in het midden moeten worden doorgeknipt maar gezien dergelijke `blikjes` nooit klankbevorderend zijn werden er solid-core draadbrugjes toegepast. De single-wire Exposure kabel (zoals gezegd, de zus van de Linn K20 kabel) zorgde voor de meest coherente en `naadloze` weergave. Met de K400 bi-wire kabel klonk het laag iets steviger en krachtiger maar er was minder continuiteit tussen de mid/laag en hoogfrequent units (met een iets `forward` klinkend hoog-midden).
De Exposure kabels bleven dus, maar afhankelijk van de situatie zal men zelf moeten bepalen of single-, bi-, tri of quad-wiring de beste optie is. Onze groefaftaster is een zuivere low output Moving Coil waardoor de interne Moving Magnet Phonotrap niet kon worden beluisterd. De optionele Moving Coil Upgrade Kit werd aangevraagd maar omdat deze Kit op dat moment nog in het laatste stadium van ontwikkeling was arriveerde het helaas te laat (wanneer u dit leest is de MC Upgrade Kit alom verkrijgbaar). Gezien Linn altijd ruisarme en muzikale Phonotrappen heeft geproduceerd zal deze module ongetwijfeld voor goede prestaties zorgen. Het als lijnbron-keten beluisterde Majik Systeem stelde overigens niet teleur, in tegendeel.
