Van Sara K.`s Stockfisch SACD Hell Or High Water werd de boeiende track `Set You Free` beluisterd. Vanaf de eerste klanken was er sprake van een luchtige, tonaal rijke presentatie met een ruim stereobeeld. Sara K.`s zang klonk ronder en zachter dan met de Studio 2SE en het gezongen "Hoo-Hoo-Hoo-Hoo" klonk opmerkelijk smooth waarbij de uitademing op verleidelijke wijze werd weergegeven.
De close-miked opgenomen akoestische gitaar kwam met veel `bloom` en body naar voren maar het pianospel viel nog het meest op. De toetsaanzetten klonken zowel mooi gearticuleerd (rechterhand spel) als rollend en grommend (linkerhand spel) waarbij de piano in zijn geheel dusdanig plastisch over kwam dat de klankbodem bijna fysiek aanwezig leek te zijn. De achtergrondzang werd op losse wijze en met veel lucht afgebeeld en de nagalm werd hier zelden zo groot afgebeeld.
De supertweeter bleek zijn werk -op onopvallende wijze- goed te doen. De afsluiting van deze track (met a capella samenzang) werkte adembenemend; de stemmen waren geheel individueel aanwezig, klonken timbraal natuurlijk en er was geen sprake van maskering. In tegenstelling tot sommige oude Linn weergevers gaven de Majik 140`s de muziek met een prima diepteafbeelding en uitstekende coherentie weer. De Majik-CD werd verwisseld voor de eigen Marantz/MicroDac speler om een idee te krijgen van de compatibiliteit van de Majik-I versterker met non-Linn spelers. Set You Free werd wederom beluisterd en de intro klonk met de eigen speler wat `witter` terwijl de instrumenten nog steeds opvallend vrij werden afgebeeld in een groot, open stereobeeld. Het geheel werd wel wat meer `forward` en slanker gepresenteerd. De piano werd nog steeds met authoriteit weergegeven maar klonk minder plastisch. De stemmenweergave was helder en zeer goed gearticuleerd terwijl de stompen op de snaren en de klankkast van Sara K.`s gitaar nog duidelijker naar voren kwamen. De afsluiting met samenzang werd groter afgebeeld en de nagalm kreeg een langere uitsterving mee.
Dat het met de residentiële CD-speler zo goed ging was niet geheel verwonderlijk gezien hij werd samengesteld om naast een Linn Sondek platenspeler als tweede bron (en zonder een te contrasterende weergave) zijn werk te doen. Ook de Linn weergevers werden vergeleken met de eigen Studio 2SE`s en met name de track `Runaway` van de CD The Corrs Unplugged gaf een goed beeld van het contrast tussen het complete Linn systeem en de Majik electronica met andere weergevers. Wat meteen opviel was hoe duidelijk de piano naar voren kwam met de Majik 140`s en hoe dat instrument ook gedurende de song goed te volgen bleef. De zang werd met beide weergevers op vloeiende, heldere wijze weergegeven waarbij de Studio 2SE voor een meer gearticuleerde stemweergave zorgde terwijl de Majik 140 de zang en de instrumenten een grotere afbeelding meegaf.
De mini-monitoren klonken in het hoge laag verhoudingsgewijs wat slanker maar de grote Majik 140`s kwamen nooit zwaar of aangezet over nadat er met de super-mini`s werd gewisseld en dat is een heel goed teken. Met het Linn systeem weer compleet werd de Crooked Still CD Shaken By A Low Sound gedraaid waarvan de track `Wind And Rain` (met de prachtige zang van Aoife O` Donovan, Double Bass, Fiddle en Banjo) werd beluisterd. De zang klonk breekbaar en werd op plastische, open wijze gepresenteerd. De bas kwam met veel bloom en body naar voren en het zeer goed weergegeven, lang aanhoudende natrillen van de snaren zorgde zelfs even voor rillingen. De fiddle werd goed in de diepte afgebeeld en klonk natuurlijk (niet nasaal) terwijl het tokkelspel op de banjo op bijna tastbare wijze naar voren kwam.
Ben Harper`s CD The Will To Live verdween in de Majik-CD lade om de track `I Want To Be Ready` optisch af te tasten. De twee gitaar-slide`s waarmee deze track begint klonken soepel maar werden compacter afgebeeld en bleven minder lang hoorbaar dan met de eerder aangesloten LS 3/5a`s. Ben Harper`s stem kwam met opmerkelijk veel presence en een tonaal rijke, open presentatie naar voren. Het gitaarspel klonk soepel en rond waarbij de aanzetten van snaarplukken heel duidelijk werden weergegeven. De drums werden op flink directe en droge wijze gepresenteerd, met behoorlijk wat `gewicht` achter elke stomp van de kickdrum. De bekkens klonken zowel helder als natuurlijk en de gospelgroep kwam met een goede samenhang en schaal naar voren.
