Na twee keer door de hele Bruni cd te zijn gedraaid, grijp ik terug op de eerste kennismaking, de Glory Of Love 4 cd uit 1992. De Focal’s laten bij Sting al horen, dat je met een set Ruark’s, die minder dan een vijfde kosten van een set Diablo’s, best kunt sollen, maar niet met deze Utopia’s. Waar Sting eerder lekker klonk komen nu de beperkingen naar voren. Onzuiverheid in de opname, rommelig laag, vlakke dynamiek. De push en de power zijn er, die staan als een huis, detaillering, klankzuiverheid, goede klankbalans die zich erg neutraal gedraagt. Snel door naar Chris Rea die Looking For The Summer is, ach ja, wie niet. De stem staat mooi hoog, dat maakt hem menselijk en correct. Percussie houdt het ritme goed vast, orgeltje daar overheen gezet door de mastering engineer. Vrolijk en spetterend. Dat krijg je prompt in overvloed nog een keer met Phil Collins op Another Day In Paradise. Ik begin me min of meer in mijn eigen paradijs te voelen. Terwijl ik toch best weet dat het nog beter kan, helaas alleen met een navenant prijskaartje, meerkosten die u zullen doen schrikken.
Ik beoordeel zelden vergelijkend, ik oordeel liever op de eigen merites die ik voorgeschoteld krijg. Ditmaal kom ik haast niet onder een vergelijking uit omdat het hele huis onderhand vol staat met EL34 buizen versterkers (Manley Snappers, PrimaLuna PL2 en DL6, Yarland FV34BSA). De opbouw bevalt me wel, Yarland als kleinste telg gedraagt zich beheerst maar klein, de PL2 heeft al meer kracht en souplesse, de DL6 is daarvan de ver overtreffende trap, Manley een verhaal apart in een andere ruimte in een andere opstelling. Tot nu toe alle vier prima om naar te luisteren en binnen hun prijskader opvallend goed. Niet voor niets heb ik een PL2 met PL8 als standaard in mijn kleine set staan.
Via Glory Of Love 4 kom ik uit op Beverley Craven. De dame heeft lang na haar Holding On een cd uitgebracht in eigen beheer, alleen te koop via www.beverlycraven.com. Close To Home is tot nu toe haar meest persoonlijke werk met een paar echte meesterwerkjes in de nullen en enen. Ik draai de cd graag, niet alleen vanwege de stem van Beverly of de vrolijke muziek, maar mede omdat ik de opname erg waardeer. Heel helder en vrij, open en breed neergezet zonder intimiteit te verliezen. Bovendien niet altijd even gemakkelijk om goed neer te zetten. De drukke en harde passages zijn behoorlijk confronterend voor een set. Erg direct opgenomen, waardoor het sterk doet denken aan een liveconcert. All Yours laat me zittend op de bank dansen en bewegen. Heerlijk de tweede stemmen afgezet tegen Beverley zelf, mooi de percussie, de geplukte bas, de vrolijkheid die uit het nummer spreekt. Met of zonder DiaLogue, ik zou de cd bestellen als ik u was. Neemt u die mee naar de winkel, draait u track twee en u weet precies wat mij bevalt aan de DL3 met het paar DL 6-en. Dat het zoete, Engelse bekkie van Craven muzikaal gedragen wordt door een stel krachtpatsers met EL34 ’s in de broek is eerder vertederend dan over de top.
