Misschien is het nu de tijd voor serieus audiofiel verantwoord werk van Jacintha, Shirley Horn, Dire Straits en klassiek werk van diverse topsolisten. Niet omdat het zo nodig moet, ik wil gewoon volop met het speelgoed spelen voordat ik het moet inleveren bij Durob Audio.
Dire Straits On Every Street draai ik niet zo heel vaak. Misschien omdat de cd vraagt om krachtige versterkers, die druk weten op te bouwen. Gisteren op een Yarland was de cd mooi, maar te vriendelijk. Nu met de DL3 en DL6 is de vriendelijkheid ver te zoeken. Pak aan die kracht en overweldiging. Pas als ik opgestaan ben om iets te drinken te halen realiseer ik mij hoe de buren te lijden moeten hebben. Het staat hard, fors hard. Dat ik dat niet merkte is volkomen te danken aan de schone weergave, waarbij het volume aanzwelt zonder dat vervorming daarmee gelijke tred houdt. Het blijft alsmaar zuiver en aangenaam. Als ik al iets mis, is het een zekere mate van verfijning die ik elders wel kan vinden. Het laatste tikje op het bekken, het aanzetten van een gitaarsnaar, de minieme geluidjes die passen in een opname.
De proef op die som moet Shirley Horn maar leveren. Track 11 van You Won’t Forget Me heet If You Go. Percussie, piano, bas en stem. Vooral de percussie is uitermate subtiel in het hoog. Daar komt naar voren dat de DL3/DL6/PL8-combinatie veel ruwe bolster heeft, met een blanke pit die van mij groter mag zijn. Voor een deel is de PL8 cd speler daar schuldig aan. De Lua ging er beter mee om en maakte meer indruk. Helaas voor u is de Lua niet meer te koop en is mijn exemplaar zwaar gemodificeerd en gepersonaliseerd. Let wel, het gaat hier om nuances, nuances die de prijsklasse van de DiaLogue-set eigenlijk overstijgen. Want zonder de directe vergelijking van een eerdere avond was het mogelijk niet eens opgevallen. Dan had ik mij meer gericht op de vrije dynamiek, de snelheid, attack, de prachtige stem en het grote beeld. Het is de taak van de recensent, te observeren en analyseren. In voorkomende gevallen leidt dat tot pietluttigheid, waarvoor mijn verontschuldigingen. Als Shirley Horn zwijgt buig ik nederig het hoofd.
Jacintha volgt, volgt te vaak. Ik zeg er niets meer over. Neemt u maar aan dat zij heel bevredigend mijn oren vulde. Janis Ian speelt Guess You Had To Be Here van haar cd Breaking Silence. De laatste tijd veel gebruikt om de progressie van een inspelende dac te bepalen. Daardoor vers in het geheugen op meerdere sets. Stel het simpel: kracht, eenheid, goed hoorbare tamboerijn, drums vet, bas knetterend en vooral het toverwoord van de DiaLogue: “autoriteit”. Deze versterker zet meer door op de Focal’s dan waartoe de Snappers van Manley Labs in staat zijn. Terwijl die op papier met 110 Watt per kanaal de 70 Watt DiaLogue Six de baas moeten zijn. Naar mijn idee zet Manley in op het snel verslijten van buizen door die flink onder spanning te zetten en is de PrimaLuna-serie daarmee voorzichtiger. Minder stroom door de eindbuis, meer koper in de uitgangstransformator. Daardoor een beetje donkerder van klank, steviger in weergave, dat mag ten koste gaan van ultieme details. Het leven bestaat uit keuzes, ook voor Durob Audio. Oh ja, PrimaLuna is aanzienlijk gunstiger geprijsd dan Manley Labs. Zelfs na de aankomende prijsverhoging in september.
Hoewel ik nog uren muziek kan luisteren (en dat ook ga doen) is zelfs de eindigheid van een medium als internet in zicht. Mijn hoofdredacteur houdt wel van lange teksten, ik mag echter niet overdrijven. Daarom, voordat ik begin aan hoe ik speelde en hoe de DiaLogue is opgebouwd, resteert een korte beschrijving van mijn leven met Cecilia Bartoli en haar vertolking van de liederen van Maria Malibran. Eén van de meest krachtige punten van de DiaLogue Three en Six zit voor mij in de weergave van stemmen. Komt Bartoli ogenschijnlijk nooit adem te kort, de DiaLogue komt dat zeker niet. Wat een overtuiging klinkt hier opnieuw door. Als het orkest inzet, gaat de versterker gewoon door. Geen krimp, met daarboven de stem die mij zo weet te betoveren. Wat knap als je zo een versterker kunt bouwen. PrimaLuna gaat met elk product de voorganger voorbij en evolueert in de high end-klasse waar anderen slechts met modelwisselingen weten aan te komen. Groot werk, groot fundament, groot neergezet. Tot Bartoli een diepe fijnzinnigheid aan de dag legt en de versterker volgt. Zucht….. wat een vrouw, wat een schoonheid. Wat een speelgoed voor volwassen mannen.
