Het luisteren naar een hoofdtelefoon is voor verschillende consumenten een genoegen en voor anderen een noodzaak. De laatste groepering heeft vaak een wat ander type relatie met buren en huisgenoten. Wellicht bestaat er ook een hypothese die een hoofdtelefoonfreak afficheert als solitair levende audiofiel met een minder sociale natuur. Professionals gebruiken hoofdtelefoons om allerlei verschillende redenen. Deze maand is er geluisterd naar de Lehmann Black Cube Linear hoofdtelefoonversterker.
Hoofdtelefoons bieden voordelen en ook een aantal onmogelijkheden en gevaren. Dat gevaar zal zich over een aantal jaren openbaren aan de hele nieuwe generatie die naar muziek en communicatie luistert via allerlei portable devices. Iedereen kent het voorbeeld van de trendy scholier in de trein. Als je daar zes meter vanaf zit, kun je vaak letterlijk meeluisteren met de muziek die via de Walkman ten gehore wordt gebracht.
Het zal aan mij liggen en ik speel echt niet bewust de audiovoyeur (hoewel dat best wel eens lekker is), maar over het algemeen kan ik het gesproken verkeer in beide richtingen moeiteloos volgen, van iedereen die in de omgeving mobiel of via een vast toestel belt, of naar Walkmans luistert. Als een trein een geluidsniveau produceert van 80dB, dan moet de Walkman, Ipod of telefoon daar wellicht 30dB aan toevoegen om nog iets te kunnen horen. Bij elkaar bereik je dan uiterst gevaarlijke geluidsdrukken. Fietsend in stadsverkeer met een mobile device levert hetzelfde probleem op. Ook de discodip tussen 3-4kHz is berucht.
