De Q350’s hadden we langer op bezoek en hebben we aanvankelijk in een wat ongewoon scenario gebruikt: met de Röst via de optische kabel aangesloten op de tv in de woonkamer, voor stereo bij het filmkijken. Dat is natuurlijk niet zo gaaf als een echte surroundopstelling, maar ongelooflijk veel beter dan de tv-speakers die in onze LG 55B7 zitten (en die zijn nochtans nog wel ‘ok’ voor een tv). De Q350’s toonden zich dan al meteen heel onderlegd in het kristalhelder weergeven van dialogen, al blijft het altijd wel uitdagend bij heel dynamische scenes (pakweg een actiefragment uit een Transformer-film) die door 2-kanalen worden geperst.
In een latere fase brachten we de boekenplankspeakers naar onze testruimte, waar de Q750’s al stonden voor de surroundtest. Voor de stereotest plaatsen we de Q350’s op zeer solide houten krukken (circa 20 kg per stuk, jawel) die op een 1 ½ meter van de mur staan. De muziekbron is doorgaans streaming muziek in cd-kwaliteit of beter, aangeleverd vanaf Roon via USB (vanaf een Mac mini of Raspberry Pi 3, naargelang het testmoment).
Topmomenten met de Q350’s waren ongetwijfeld bij het beluisteren van ‘Pin Drop’, het nieuwe live-album van de Israëlische dubbele basspeler Adam Ben Ezra. Het is heel goed opgenomen (én te koop via Bandcamp, een heerlijke en eerlijke plaats om nieuwe muziek te vinden), en bij het beluisteren noteren we vooral dat de Q350’s een weelde aan details weergeeft – vingers die over snaren glijden, de volheid van het getrommel door Ezra op de body van zijn staande bas.
Bij de Max Richter-soundtrack bij ‘The Leftovers’ vonden we dan weer dat de Q350’s best heel groots klinken, en de vaak terugkerende pianoklanken behoorlijk vol en rijk klinken. Een klein beetje sprankel mocht hier misschien, een gevoel die we bevestigd vinden als we dit album afspelen op een set LS50 Wireless. Stappen we over naar het recente remix-album van een aantal Four Tet-tracks (‘There is Love in You remixes’), dan vinden we dat de Q350’s deze trance-tracks heel breed de kamer in sturen. Je wordt ook echt in trance gebracht door die alomvattende klank, waarbij de dromerige klankjes die eigen zijn aan Four Tet mooi door de ruimte zweven. Het is allemaal heel strak, al blijven we een klein beetje op onze honger zitten qua het echte diepe laag.
Met Four Tet in de aanslag maken we een overstap naar de Q750’s, wederom op de Hegel Röst. Je gaat niet van een (weliswaar relatief forse) boekenplankspeaker naar een vloerstaander zonder een merkbare klankverbetering, althans niet doorgaans. Veel van de kwaliteiten qua brede uitstraling en een vloeiende, natuurlijke weergave blijven present. Bij het 13-minten durende ‘Sing (Floating Points remix)’ klinkt de Q750 wel stukken volwassener.
De verbetering situeert zich vooral in het hogere bassen, die meer aanwezig zijn, maar ook bij het middengebied – wellicht omdat de Uni-Q-driver meer ontlast wordt en dus beter zijn werk kan doen. Bij ‘Flight from the City’, op de nieuwe Deutsche Grammophon-release van Johann Johannsson, genieten van de melancholische piano motief dat doorheen deze track zich blijft herhalen. Het klinkt veel voller dan bij de kleinere Q’s, al mocht het wat ons betreft nog iets een tikje meer gewicht hebben. Let doorheen dit album ook op de cijferreeksen die regelmatig in de achtergrond opduiken, een verwijzing naar het bizarre Koude Oorlog-fenomeen van number stations. Qua soundstaging en middenweergave leveren de Q750’s in elk geval een bijna-superieure ervaring voor hun prijsklasse, al is er nog altijd heel wat mogelijkheid voor verbetering mogelijk als je nog een prijsklasse hoger gaat.
Het prijsverschil is uiteraard wel iets, maar bijvoorbeeld de Q350 en de LS50 naast elkaar beluisteren is een goed idee als je zoek bent naar boekenplankspeakers die gelijkaardig maar toch verschillend zijn. De LS50 is bijvoorbeeld de betere keuze als je dichterbij gaat zitten. Hij kan ook beter tegen een plaatsing dichter tegen de muur.
KEF Q Series: Conclusie
Als we kijken naar onze recente tests van speakers zoals de Dali Spektor 6, de Mission LX-familie en anderen, kunnen we maar één ding concluderen: het wordt nog lastig kiezen in het instapsegment. De Q350 en Q750 maken het er niet gemakkelijker op, hoewel ze wel iets hoger in prijs zitten dan de twee eerder vermelde luidsprekers. Globaal kunnen we stellen dat je met weinig geld tegenwoordig best goede speakers kunt vinden. Niet perfecte speakers, zeker niet zonder onvolmaaktheden, maar toch ook wel verrassend sterk. Het is een beschrijving die perfect bij de Q350 en Q750 past. Hun strakke, matte afwerking doet ze ook wat luxer overkomen dan iets lager geprijsde speakers. Die zijn vaak toch wat functioneler qua looks.
Wat de Q Series helemaal onderscheidt van concurrenten in het segment is de focus op een mooie, natuurlijke weergave die ook off-axis stand houdt. De Q350 straalt heel breed uit, al is het niet zo straf als zijn grote LS50-broer – die blijft de koning van near-field luisteren. Op een redelijke luisterafstand en met de speakers een tikje ingedraaid, ervaar je met de Q350 een knap stereobeeld dat weet te ontsnappen aan de luidsprekers. Ze hebben voor dit prijspunt een heel fraaie middenweergave en best wat zin voor detail. De keerzijde is dat sommige mensen de Q Series misschien net té kleurloos gaan vinden, maar dat is toch wel een persoonlijk gegeven. Het hangt van je referentiekader af: kom je bij de Q's van een set budgetspeakers, dan ben je wellicht een klank gewoon die relatief dof, warm en detailloos is - maar wel bombastisch overkomt. De Q's zijn dan ongetwijfeld een upgrade, maar je gaat dat net zoals betere wijn moeten leren appreciëren.
De Q750 is een prima vloerstaander die - niet verrassend - een betere all-rounder is dan de Q350. Zet hem op spikes, draai ook hem wat in, en je doet voor iedereen in de sofa een prima muziekervaring cadeau.
