Heel iets anders zijn de opnames die ik kon downloaden via Hanze Hifi van het Nederlands Jazz Vocalisten Concours 2011. Nu zingt voor mij Viktorija Pilatovič het onvergetelijke werk van Rogers & Hammerstein: My Favorite Things. De live indruk blijft recht overeind met de PM1, mede doordat de instrumenten weliswaar goed zijn opgenomen maar tegelijk heel erg dominant zijn, zodat een groot deel van de tijd de subtiliteit ver te zoeken is. Waar de rustige passage opnieuw inzet, is dat een stuk aangenamer. De zaal is behoorlijk hoorbaar en het applaus heeft een natuurlijke klank met voldoende individuele handen.

Een andere vrouwenstem, met opnieuw wat bombastische muziek achter zich, is die van Laura Pausini. Haar Non c’è staat als een huis. Stemmen doen het erg goed op de PM1, waarbij dient te worden aangetekend dat ik het volume flink heb opgeschroefd om dat lage rendement een hak te zetten. De Audia Flight heeft, ondanks zijn bescheiden tweemaal 50 Watt, ballen genoeg om zijn wil op te leggen aan de B&W-dreumes. Omdat in de grote ruimte het bonken achterwege blijft vanwege de betere akoestiek, kan het ook harder en irriteert het totaal niet. Gelukkig heb ik tolerante buren: als het allemaal geen uren achtereen staat te schetteren, mag ik mijn gang gaan.

Aan mijzelf merk ik dat de PM1 meer en meer in mij weet te kruipen. Ik blijf de luidspreker indelen in de categorie van modellen die zich hebben ontdaan van jeugdige baldadigheid en eerder neigen naar verstandige senioriteit, maar dat is een kwestie van smaak. Als recensent moet je je kunnen verplaatsen in een grote groep luisteraars, die elk hun eigen wensenpakket hebben als het om audio gaat. Mijn smaak is niet van belang, wel het objectief trachten te beschrijven van hetgeen ik waarneem. Maar zelfs een recensent is een mens en legt, al is het onbewust, zijn gedachtengoed neer bij de lezer.

Naarmate de tijd voortschrijdt merk ik, dat ik mij meer en meer ga focussen op de stemweergave zoals de PM1 die neerzet. De hogere tonen zijn aanwezig, maar trekken nimmer de aandacht. De lage tonen doen hun best, maar ook die zijn niet opvallend. Het is vooral het middengebied, dat op een eigen wijze de publiekstrekker zal vormen voor de B&W-klant. Consequent verstaanbaar, of het nu om een mannen- of vrouwenstem gaat, in populair of klassiek werk. Dat door de PM1 aangeboden geheel bezorgt me toch nog hoofdbrekens, in de zin van: “Is dit een luidspreker voor mij persoonlijk?”.

Terwijl voldoende mijmeringen, die worden opgewekt door de gedraaide muziek, dat oordeel positief zouden moeten beïnvloeden, ben ik daar nog lang niet uit. Ik onderken kwaliteit, zuiverheid, juiste klankkleur en echtheid, mis daarentegen nog steeds een flinke dot jeugdigheid, desnoods met daarin de fouten die elke puber maakt. Dat maakt de B&W PM1 voor mij meer tot een luisterluidspreker dan een dansfestijn. Zoals ik hierboven opmerkte is dat heel erg een kwestie van smaak.

Zelf zou ik de PM1 aanbevelen aan diegenen die op een meer ingetogen manier van muziek genieten, zich herkennen in de kwaliteit van deze B&W-telg en in trance raken van de vormgeving. Zoals het afsluitende muziekstuk Shine On You Crazy Diamond (Part Two) van Pink Floyd bewijst, de PM1 kun je onmogelijk verwarren met PA-luidsprekers. Geef de PM1, als hij in uw beleving en budget past, een versterker met kracht, een mooie bron en dito kabels, inclusief de stroomvoorziening. Draag zorg voor een goede plaatsing in de ruimte, raak er aan gewend en dan zal de PM1 er jaren staan.

Klik op de foto om de HiFidelity Special van de PM1 te bekijken

Prijs:
B&W PM1                                2500 Euro per paar
Stands (zeer aanbevolen)        500 Euro per paar

Importeur:
B&W Nederland