Ik moet toegeven dat het bezoek aan Audio Home me enigszins in verwarring heeft gebracht. In de loop van de jaren heb ik veel sets mogen beluisteren in diverse luistersituaties. Hierdoor kan ik een goede inschatting maken wat men voor muziekkwaliteit in huis krijgt voor het geld dat men ervoor moet neertellen. Tenminste, dat had ik gedacht. Het blijkt dat ik er in dit geval ver naast zit. Met schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik nog nooit een systeem zo fabuleus heb horen presteren voor het, ik zou haast zeggen, belachelijk lage bedrag dat je ervoor moet neertellen. Ik denk aan het eerste systeem dat we beluisterd hebben. Tom heeft het eerder die middag al zo mooi verwoord. Ik herinner het me nu weer toen hij het over de “confrontatie” had die je aangaat als je naar Klipsch luistert.
Aan het eind van de middag heb ik haarfijn begrepen wat hij ermee bedoelt. Good things even grow better als de Palladium P-39F zijn zangkunsten mag vertonen. Op het moment dat je denkt dat er aan de eerste luistersituatie niet veel te verbeteren is blijkt ondubbelzinnig dat het toch nog veel beter kan. Oh ja, met diezelfde bescheiden randapparatuur. Het wordt dringend tijd mijn percepties eens bij te stellen. Het resultaat van deze verwarring is echter wel dat mijn belangstelling is gewekt. Ik wil hier meer over weten. Gelukkig zal dit niet meer zo lang op zich laten wachten, de Palladium P-39F is vanaf nu leverbaar op bestelling. In het najaar zullen kleinere broeders volgen, de P-38F en de P-37F. Hier is op dit moment nog niet zoveel over te zeggen maar meer informatie zal binnenkort volgen.
Time flies when you’ re having fun en dat geldt ook nu weer. Het eind van de middag nadert, het wordt tijd om afscheid te nemen. Ik dank Walter, Tom en Dick voor hun bijdrage aan deze, in mijn ogen, zonder geslaagde HiVisit. Ik ben absoluut overtuigd van het hoge prestatieniveau van Klipsch. Had Paul Klipsch die niet meer onder ons is maar ooit kunnen bevroeden wat zijn erfgoed teweeg zou kunnen brengen bij veel muziekliefhebbers.
