Hear Everything Audio introduceerde tijdens het Dutch Audio Event de nieuwe Guru Junior 28 luidsprekers, waarvan tijdens de vorige editie de prototypes al waren te bewonderen en te beluisteren, en waarover collega Ruud Jonker onlangs een zeer lovende review schreef. Deze eerste driewegluidspreker van het Zweedse merk kreeg in de naam traditiegetrouw een nummer mee dat het aantal liters inhoud van de kast aangeeft.
Ton van de Veeken van Hear Everything Audio legt uit waarom er relatief veel tijd zat tussen het prototype en het model dat hier nu staat te spelen: “Het was een kwestie van onderdelen die niet op tijd konden worden geleverd, een probleem waar iedereen sinds de Corona-pandemie last van heeft in onze branche. Daardoor kon de productiecapaciteit die was ingekocht bij de kastenbouwer in Estland niet worden afgenomen, en toen de onderdelen uiteindelijk beschikbaar waren moest er weer achteraan worden aangesloten.”
Dat het uiteindelijk helemaal is goedgekomen was te horen in kamer 7. Daar stonden de Guru Junior 28’s aangesloten op een set die bestond uit de Bespoke Audio Company Silver voortrap, de Merrill Audio Element 114 eindversterker en het C.E.C. TL 2N cd-loopwerk met de DA SL d/a-converter via de eigen Superlink verbinding. “Het is eigenlijk een cd-speler in twee verschillende behuizingen”, grapt Ton. “Het loopwerk kan met zijn coaxiale digitale uitgang nog wel in combinatie met andere converters worden gebruikt, maar de DAC is echt bedoeld voor de combinatie met dit loopwerk. Het is eigenlijk een I²S verbinding via hoogwaardige BNC kabels.”
De luidsprekers staan vér ingedraaid, de on-axis lijn kruist vóór de luisteraars. “Dat is de methode die Guru Audio zélf aanbeveelt,” legt Ton uit. Op deze manier creëer je een ‘Sweet Area’ in plaats van een 'Sweet Spot’ en heb je ook nauwelijks invloed meer van reflecties via de zijwanden.” Het speelde in elk geval zeer fijn. De stem en piano van Shirley Horn klonken transparant en vloeiend en de laagweergave ging niet alleen verrassend diep maar liet ook veel detail horen. Het allermooist was toch de klank van de grote vleugelpiano. Die stond echt prachtig in de ruimte, en de weergave was krachtig, snel en kleurrijk.
Het bekende nummer Le Temps Passé van Michael Jonasz liet de allerlaagste bastonen weliswaar meer vermoeden dan horen, maar het laag dát er uit kwam was voor een luidspreker van deze afmetingen alsnog verbluffend. Los van de laagweergave was de in de ruimte geprojecteerde stage zeer diep en gelaagd, en het beeld strekte zich naar de zijkanten tot een aardig eind voorbij de luidsprekers uit. De live-sfeer van het fraai geregistreerde nummer was daarom zeer goed te ‘voelen’, niet in de laatste plaats door de snelle en dynamische weergave, de natuurlijke klankkleur en de uitstekende verstaanbaarheid van de stem van Jonasz.
Een geslaagd publiek debuut derhalve!
