SAMENVATTING

Actieve speakers die netjes in de woonkamer staan en geen berg apparatuur vereisen om muziek te produceren – én bovendien niet enorm duur zijn? Dat is precies wat de M40 van Q Acoustics belooft. Maar heeft het Britse merk hier de juiste keuzes gemaakt?

Q Acoustics M40

Opmerkelijk: vergeleken met veel rivalen, zoals de KEF LSX of de PSB Alpha IQ, is de vorig jaar geïntroduceerde M40 geen doet-alles-oplossing. Wel is het een compleet pakket van twee actieve speakers die pronken met het interieurvriendelijk design waar Q Acoustic om bekend staat. Actief, dat wil zeggen dat dit slanke duo enkel een stopcontact nodig heeft. Een aparte versterker is niet vereist, wat ze nog meer geschikt maakt voor mensen die geen zin hebben in veel apparatuur. De ingebouwde versterking levert 2 x 50 Watt vermogen, wat voldoende moet zijn voor de meeste woonkamers.

Varen een eigen koers 

Q Acoustics maakt bij de M40 heldere keuzes. Buiten buetooth is er geen streaming ingebouwd bijvoorbeeld, en ook qua ingangen is er gekozen voor een select aanbod. Je kunt een bron analoog aansluiten of een computer of streamer via een USB klasse B-poort. Een optische ingang is er om een koppeling te leggen met een tv (oid).

Zijn dat minpunten? Het zijn inderdaad zaken om rekening mee te houden, maar of het daadwerkelijk belangrijk is hangt van je verwachtingen af. Langs de andere kant is de prijs zachter dan die van de meeste concurrenten, vooral als je er rekening mee houdt dat de M40’s vloerstaanders zijn. Compacte zuilen weliswaar, maar toch nog kloekere weergevers dan de reeds vermelde boekenplankmodellen.

Als je de actieve Q Acoustics in je woonkamer parkeert, dan ga je mogelijk nog een toestel toevoegen. We denken dan aan een veelzijdige streamer zijn zoals een (nieuwe) Node van Bluesound of een WiiM Ultra. Dat moet je dus meebudgetteren. Maar een voordeel aan de Q Acoustics-aanpak is dat de M40-speakers misschien wel duurzamer zullen blijkt. Het onderdeel in audiotoestellen waar de kans op veroudering immers het grootst is, blijft het streamingluik. En dat zit bij deze speakers er niet in. Voordeel of nadeel, het hangt af van je perspectief.

Geen oubollige hifi 

De fel afgeronde hoeken en de naadloze afwerking met een fraai vinyl zijn heel typisch voor Q Acoustics. Hun speakers hanteren al jaren een eigen designtaal met deze elementen en die heel goed past in een moderner interieur. Dat geldt ook voor de M40’s, want het zijn speakers die in veel omgevingen zullen opgaan. Dat komt onder meer omdat deze zuilen niet echt heel groot zijn. Ze zijn amper 71 cm hoog en helemaal niet breed, waardoor de weergevers heel elegant overkomen.

De subtiele voetjes die aan de achterzijde uitsteken breken dat ranke effect niet, terwijl ze wel voor iets meer stabiliteit zorgen. De M40’s kun je desgewenst zonder die uitsteeksels en de twee voetjes vooraan gebruiken, maar mét klinkt net iets beter. Keuze is er uit drie kleuruitvoeringen: een matter zwart, een wit of een walnoot. Die laatste afwerking hadden wij op bezoek. Hoewel het een donkere houtfineer is – wat niet altijd goed past in een interieur met witte muren en lichte houtvloer – vonden we het wel een mooie verschijning. Kleuren zijn sowieso een smaakding, maar over de bouwkwaliteit valt weinig te discussiëren. Naar goede Q Acoustic-gewoonte is die prima.

De speakers worden geleverd met een zwart rooster dat over de volledige voorkant past. De magnetische bevestiging en het boller profiel maakt dat de M40’s met rooster gemonteerd er nog gelikter uitziet.

In de doos zit een kleine afstandsbediening waarmee je de M40’s kunt bedienen. Het is een functioneel ding dat gewoon z’n werk doet. De opschriften mochten wat beter leesbaar en de knoppen op tast beter identificeerbaar, maar echt een probleem is dat niet.

Weinig in te stellen 

Net omdat er geen WiFi-streaming ingebouwd is, is de installatie van de M40’s heel eenvoudig. Er valt geen app te installeren of stappenplannen te volgen, je zet de speakers neer en je bent bijna meteen klaar.

Waar sommige actieve speakers elk een versterker bevatten en dus twee stopcontacten vereisen, kiest Q Acoustics hier voor een master-slave-aanpak. Dat betekent dat één van de twee M40’s een stroomdraad heeft en via luidsprekerkabel met luidspreker nummer twee verbonden is. Het is een standaardkabel; als het meegeleverde driemetersnoer niet volstaat, kun je dus vlot een alternatief op de kop tikken. Achteraan de master-M40 vind je twee schakelaars die je best in de juiste stand zet. De eerste geeft aan of de baasspeaker links of rechts staat. Zet deze zeker in de juiste stand als je de Q Acoustics gebruikt voor tv-geluid. Een andere schakelaar heeft drie standen die overeenkomen met een bepaalde positie: vrij, dicht bij een muur of in een hoek. Ook dit stel je best correct in. Naargelang de stand van deze schakelaar zullen de M40’s meer of minder bas verspreiden, wat compenseert voor de eventuele interactie tussen speaker en kamer. Als je bijvoorbeeld de M40 instelt voor een vrije positionering in de ruimte en ze toch in hoeken plaatst, dan krijg je te veel wollige bassen aangeleverd. Kies je dan toch voor de juiste instelling, dan wordt de weergave een stukje strakker. Het is positief dat je dit hebt, want (opnieuw) met tv-geluid zit je anders naar de volumeregeling te grijpen telkens er iets spectaculair op het beeld gebeurt. En om het ook anders te zien: met deze knop kun je de speakers wat tunen, mocht je net zin hebben in meer bas. Een toonregeling is er niet op de remote.

Stokpaarden houden het stil 

Als je rekening houdt met het feit dat de M40 én twee grotere 2-wegspeakers zijn én alle versterking present is, dan is 899 euro geen enorme som. Toch zien we op vlak van akoestisch design heel wat zaken terugkomen uit de passieve modellen van Q Acoustics. Incluis technieken uit de duurdere Concept-lijn, zoals de C3-conus bij de twee 5-inch midrange-woofers. Dit is een interessante technologie waarbij er voor een keer niet ingezoomd is op het conusmateriaal maar wel de vorm. Q Acoustics zegt dat het via simulaties een conusvorm op het spoor kwam dat optimaal presteert bij het produceren van lage én middentonen.

Een stokpaardje van het merk zijn behuizingen die niet meetrillen met de woofers en drivers. Onder meer dankzij het werk van ontwerper Karl-Heinz Fink voor de Concept 500, is het overtuigd geraakt dat inerte kasten voor een heldere weergave. Wat logisch lijkt, want een luidsprekerkast die meetrilt verspreidt vanwege z'n grote oppervlakte best wel wat ‘vervuilend’ geluid.

Ook heel typisch voor de Britten is een Helmholtz Pressure Equaliser, een intern aangebrachte buis die drukverschillen in de kast wegwerkt. Wederom een beproefde techniek die ervoor zorgt dat de kast inerter wordt.

Donkere toets 

Voor de test hebben we de M40’s links en rechts geplaatst van een 65-inch LG OLED-tv, met een fonkelnieuwe Bluesound Node N132. Hierdoor worden de twee speakers meteen deel van een ruimer muzieksysteem (via BluOS), de Node heeft een HDMI-eARC-ingang. Een optische kabel die direct van de televisie naar de Q Acoustics liep was ook mogelijk, maar op deze manier heb je net iets betere tv-integratie. Op termijn krijgt die Node ook een Dirac-functie, waarmee je zelfs die M40 optimaal kunt instellen voor de ruimte. Maar dat is voorlopig toekomstmuziek.

Net zoals de passieve Q Acoustics-speakers zijn de M40’s eerder neutraal getuned, met een zachter hoog en een robuust maar niet ultradiep laag. Dat maakt deze slanke zuilen heel universeel inzetbaar. Zowel bij het leveren van achtergrondmuziek als bij kritischere luistersessies bieden de M40’s een heel consistente luisterervaring. Wie trouwens het laag potenter wil, kan een subwoofer aansluiten via de sub-uit. Maar in onze woonkamer van 25 vierkante meter^ (volledig geopend naar een gelijkaardige ruimte ernaast) vonden we de laagprestaties eigenlijk zo al toereikend.

Lady Blackbird staat al een tijdje hoog in het favorietenlijstje, met dank aan het geweldige ‘Black Acid Soul’. ‘Slang Spirituals’ dat dit voorjaar verscheen is misschien nog wel meer fascinerend omdat de Amerikaanse jazzzangeres niet zomaar meer van hetzelfde opdient. Het is een veelzijdiger album, dat we streamen via de Node en met ‘Lets Not’ wel op een vertrouwde, grootste manier van start gaat. Dat cinematische big band-deuntje werd door de Q Acoustics heel vloeiend en groots neergezet, met een lichtwarme toets die het luisteren net interessanter maakte.

‘Whatever His Name’ is dan weer wat experimenteler, met een aanzwellende geluidsmuur die de M40’s solide in de kamer plaatsten. Een beetje afstandelijkheid past wel bij dit album en dat ervaren we hier ook. De Q Acoustics zetten je eerder in het publiek dan op het podium zelf, wat eerst minder intens overkomt maar wel de kamer egaler vult met muziek. De percussie bij de aanvang van ‘Burden of Life’ van Beth Gibbons is zowat minder overweldigend dan op de gigantische SVS Ultra Evolution Pinnacle-speakers in de testruimte – wat een verrassing – maar de stem van de ex-Portishead-zangeres komt er wel heel schoon uit.

Vrouwelijke vocals zetten deze actieve speakers mooi in de kijker. Niet dat mannelijke zangers minder slechter in het daglicht staan, zelfs als we streamen via Bluetooth. Het geneuzel van Stuart Staples die de nummers op ‘Soft Tissue’ meteen herkenbaar maken als iets van Tindersticks was helemaal authentiek.

Muziek op deze manier streamen vanaf de Qobuz-app was weer een confrontatie dat Bluetooth niet zo slecht klinkt als vaak wordt beweerd. Of toch: als je streamt vanaf een toestel als een Google Pixel 9 Pro Fold die aptX HD ondersteunt. De mildere aanpak van de M40’s betekent ook dat net niet perfect bronmateriaal toch goed klinkt.

Interessant soundbaralternatief 

Als leveranciers van tv-geluid presteren de M40’s heel goed. Ze zijn er echt voor gemaakt, zo lijkt het. Wat weer de indruk bevestigt dat Q Acoustics van de meet af aan rekening hield met het gebruik bij een tv.

De speakers doen twee zaken prima: spraakweergave is helder genoeg, zonder dialogen onnatuurlijk uit de mix te lichten, en ze zijn eerder voor muziek dan voor actiefilms getuned. Dat maakte het kijken naar enkele afleveringen van het laatste seizoen van ‘The Umbrella Academy’ op Netflix heel aangenaam. Het zat ‘em onder meer bij hoe de speakers de opwinding overbrachten bij het fragment uit de laatste aflevering waarbij The Keepers op Muse’s ‘Map of the Problematique’ verzamelen en zich bewapenen.

De M40’s opteren om geluid breed uit te stralen, wat een troef is in een grotere living waarbij niet iedereen kaarsrecht voor het scherm zit. Dat is ook in onze woonkamer het geval, waar een groot L-vormige sofa betekent dat de hoekzitter schuin naar de tv kijkt. Het mooie is dat ook hij of zij een gedetailleerd geluid te horen kreeg, waarbij stemmen heel verstaanbaar bleven. Het verschil met zitten in de sweet spot netjes tussen de speakers was vrij beperkt. De keerzijde is wel dat die evenwichtige aanpak je iets minder dieptegevoel geeft als je kritischer luistert, maar echt een nadeel vonden we dat niet. Als je de set M40’s vergelijkt met een soundbar – wat prijs-technisch steekhoudt – dan krijg je met een paar actieve Q Acoustics-speakers een veel evenwichtigere ervaring.

Conclusie 

De M40 is een excellent stereosysteem dat bestaat uit twee zuiltjes die goed klinken. Er zijn veel vertrouwde zaken die Q Acoustics-fans meteen zullen herkennen, zoals een doordacht ontwerp en een modern design. Dit zijn speakers die heel modern presenteren en duurder ogen dan ze zijn. Hun microformaat maakt ze bovendien heel geschikt voor kleinere woonkamers of leefruimtes waarin grote speakerkasten gewoonweg niet welkom zijn. Hun neutralere aanpak is even geschikt voor tv-geluid als muziek.

Q Acoustics koos ervoor om de M40 relatief ‘dom’ te maken. Verwacht dus geen WiFi-streaming, al klinkt de bluetooth-modus dankzij aptX HD-ondersteuning best goed. Maar toch, je zal wellicht nog een extra streamertje willen toevoegen. Door streaming niet in te bouwen, blijven de M40-speakers wel potentieel langer nuttig.

Q Acoustics M40   
899 euro | www.idcklaassen.com
Beoordeling 4,5 op 5