"Het kan altijd mooier", pleegt mijn vrouw nog wel eens te zeggen wanneer ik een volgende audio aankoop overweeg. Bijna altijd is dat ook zo. Een zegen voor de industrie uiteraard, een zegen voor de winkelier, slecht voor de eigen geldbuidel. Verlokkingen liggen om de hoek, ook in platenspelerland. Want hoewel ik de trotse bezitter ben van een `niet onaardige` Transrotor platenspeler, schreeuwt een sirene in de verte om aandacht en het kost mij moeite, haar te weerstaan. Naast mijn Transrotor Super Seven prijkt sinds een paar weken een Transrotor Rondino Bianco, beide glimmend in een sculptuur van gepolijst aluminium en acryl, beide uitgerust met een SME arm en toch zo verschillend van elkaar. Behalve als het gaat om het weergeven van de essentie van muziek.
Uit Music Emotion - Februari 2012
Transrotor maakt sinds jaar en dag platenspelers. In diverse vormen en van diverse materialen, waarbij acryl en aluminium in het algemeen de basis vormen. Ontwerper Jochen Räke is de immer drijvende kracht achter de onderneming en houdt maar niet op, nieuwe modellen op de markt te brengen. Daarbij tekenen twee stromingen zich duidelijk af: de nieuwe wegen met innovatieve oplossingen voor 100 jaar oude problemen en anderzijds het bereikbaar maken van de eerdere innovaties tegen een meer consumentvriendelijke prijs.
Net als bij zovele producten in (en vooral buiten) de audiowereld betalen de `early adopters` de hoofdprijs en komen daarna de meer down to earth modellen op de markt. Kwam Räke een paar jaar geleden op het lumineuze idee van het TMD lager, een benaming die staat voor Transrotor Magnetic Drive, niet veel later kwam er een topmodel (de Orion) met FMD, Free Magnetic Drive. Wat nu voor mij staat, is een duidelijk afgeleide van de Orion, die zich Rondino noemt.
