Ik moet toegeven dat ik hoge verwachtingen koesterde van deze cd-speler, na al het een en ander op internet gehoord en gelezen te hebben. Na aansluiting van de speler op versterker en luidsprekers (oh wat heerlijk kinderlijk eenvoudig toch, niks geen gepruts met IP-adressen en wireless verbindingen die het plotseling af laten weten, streaming audio is toch ook niet alles…), kan de Apollo-R zijn werk doen. Gezien mijn verwachtingen durf ik wel met wat stevigs te beginnen.
De (dubbel-)cd Cold Roses van Ryan Adams mag de Rega eens flink aan het werk zetten. Het nummer Easy Plateau geeft de Apollo-R de kans te laten horen wat hij in z’n mars heeft. En dat is niet gering. De ritmesectie wordt stevig neergezet, met een stevige maar toch strakke bas. Ryan Adam’s stem wordt mooi in het midden van het “geluidsplaatje” neergezet. Grappig: ik hoor nu pas dat de heer Adams tijdens de opnames voor deze cd op enkele nummers kennelijk een beetje verkouden was, hij klinkt hees. Een goede speler legt ook de zwakke punten van een opname bloot. In dit geval niet storend overigens.
De twee lead-gitaren die de band van Adams vaak gebruikt, klinken helder en krachtig en mooi door elkaar heen waaierend, dan weer uit de linker en vervolgens weer uit de rechter speaker komend. Dat is vooral goed te horen in het titelnummer, waar Adams weer eens lekker zijn voorbeeld Neil Young naar de kroon steekt. Wat de kwaliteiten van de Rega echt doet blootgeven is het telkens weer terugkerende geluid van de steelguitar (van de onvolprezen Cindy Cashdollar). Het maakt niet uit of de steelguitar voluit gaat of zich ingetogen door een nummer ‘beweegt’, de Apollo-R geeft geen krimp en laat optimaal horen zoals het waarschijnlijk bedoeld was.
Op naar een andere cd. Nog iets meer power. De solo-cd van Richard Ashcroft bevat een aantal rustige nummers, die ik nu even links laat liggen. Ik ben benieuwd hoe de Apollo-R met de “wall-of-sound”, zoals die in het nummer New York voorkomt, omgaat. Ook hier weet de speler goed mee om te gaan. De muur van geluid middels diverse gitaren vult de hele kamer, waarbij de ritmesectie en de bas niet ondersneeuwen. Integendeel, zij zorgen er voor dat het nummer echt “rockt”. Maar toch heb ik het gevoel dat met deze rockmuziek de Rega niet al z’n talenten kan laten horen.
Op naar wat meer ingetogen muziek. Rijzende ster Dylan LeBlanc met zijn debuut-cd Paupers Field mag het proberen. Het prachtige If the creek don’t rise geeft de Apollo-R de kans zich bloot te geven. Resultaat: helder klinkend gitaarspel van LeBlanc met wederom een excellerende steelguitar die zijn klanken alle kanten laat rondzweven. Maar vooral erg bijzonder is de samenzang tussen LeBlanc en de grand old lady Emmelou Harris. Hier is geen sprake meer van tweedestem-zang, de Rega laat de stemmen allebei excelleren. Het klinkt allemaal zeer overtuigend. Die overtuiging verwacht ik ook als ik een van mijn old time favorieten opzet: Norwegian Wood van de Noorse Kari Bremnes. De Apollo-R stelt me niet teleur. Als ik naar Costal Ship luister, waan ik mij daadwerkelijk op een boot die door een Noors fjord vaart. Hoe ver kan je komen met een goede cd-speler (en een goed opgenomen cd, dat mag niet onvermeld blijven)? Een heel eind, durf ik nu wel te stellen.
