Het is alweer enkele jaren geleden dat ik, op de High-end show in München, voor de allereerste keer kennis kon maken met de bijzondere en extravagant vormgegeven Deense The Gryphon audio producten. Onder leiding van geestelijk vader Flemming E. Rasmussen, maakt dit fel begeerde audiomerk al sinds 1985 de meest bijzondere en vaak compromisloze high-end audioproducten. Componenten waarbij alle eigenschappen zoveel mogelijk met elkaar in balans dienen te zijn en beslist niet wordt geschuwd om ook regelmatig buiten de gebaande paden te denken. Tot op heden is Gryphon helaas nog niet in Nederland vertegenwoordigd, maar tijdens mijn onlangs afgelegde bezoek aan Alpha High End, stond ter nadere kennismaking een mooie set van dit voor mij toch relatief onbekende merk, luister klaar opgesteld.
Uit Music Emotion - Mei 2012
In een volgende editie van Music Emotion zal ik uitgebreid verslag doen van wat ik één van de meest bijzondere en vooral ook meest uitgebreide audiowinkels vind die ik tot nu toe heb bezocht, Alpha High-End in Antwerpen. Net zo bijzonder als deze al lang bestaande audiowinkel is ook het Deense audiomerk Gryphon Audio Designs. Audioproducten die anders zijn als de meeste anderen en qua vormgeving duidelijk de Deense school zoals Bow Technologies en Bang & Olufsen volgt.
Uiteraard voegt Gryphon daar zelf weer een fraai staaltje volstrekt eigenzinnige variatie aan toe. Iets wat samen met de zeer hoge weergavekwaliteit, het merk eenzelfde soort iconische cult status heeft bezorgd als onder andere Nagra, Sonus Faber en McIntosch. Toch blijkt er één wezenlijk en belangrijk verschil te bestaan. De verschillende vormgevingsaspecten in de Gryphon ontwerpen blijken vaak vooral door pure noodzaak te zijn ontstaan. Zo kent de allereerste voorversterker, de XT uit 1989, al een strikt gescheiden dual mono opbouw. Een revolutie in die periode. Om deze twee delen vervolgens bij elkaar te houden, wilde Flemming bewust een niet geleidend materiaal gebruiken en kwam uiteindelijk op acryl uit. De toenmalig gebruikte houten knoppen, dienden in eerste instantie niet alleen de esthetica, maar dienden vooral om bij het aanraken zelf geen statische elektriciteit aan het zeer breedbandige ontwerp te kunnen doorgeven.
