De eerste dagen dat de Simplex rondjes mocht draaien in mijn luisterruimte annex huiskamer viel meteen de enorme rust en snelheid van weergegeven vinyl me op. Omdat ik naast hardware ook veel muziek recenseer kwamen diverse platen van een al even divers pluimage meermaals aan bod en steeds weer klopte de plaatsing als een bus. Het geluidsbeeld staat als een huis, dit is meteen te wijten aan het ontbreken van de armlagering. Zo viel me de strakke weergave van de percussie op in de op Speakers Corner Records herpersing van het oude album The World Of Miriam Makeba positief op. Ook de vocalen van deze African Mama ervoer ik als detailrijk en vooral stabiel in het midden van het geluidsbeeld.

Ook wat ruiger werk volgde, in dit geval van Dream Theater met de dubbel-lp Systematic Chaos. James LaBrie wederom middenin het geluidsbeeld geprojecteerd, bassen en drums strak en vooral diep gedefinieerd onderin het geluidsbeeld en het gelaagde karakter van mijn set wordt ten volle benut. Toch mis ik wat in het geheel, hoewel alles aanwezig is. Een controle van het systeem, het nawegen van de naalddruk, wat spelen met de hoogte van de container waarin de olie zit, het bood geen soelaas. Totdat ik de VTA ietsje aanpaste in de hoogte en de snijhoek iets scherper afstelde. Nogmaals Dream Theater op het draaiplateau en de magie was er. Zoals een goede vriend van me altijd zegt; muziek met een beetje peper en zout. Het beeld was niet alleen strak in de breedte, maar er werd een derde dimensie toegevoegd. Niet ten nadele van de plaatsing van vocalen of instrumenten, eerder een complementaire maar broodnodige fine-tuning. En hierna mocht plaat na plaat afgetast worden door het Dynavector 17D3 element.

Natuurlijk kwam er ook audiofiel werk aan bod. Ik merkte dat het een tijd geleden was dat ik hem had gespeeld en wisselde Diana Kralls Live In Paris af op de Simplex en mijn eigen draaitafel. Waar de rustiger stukken absoluut te prefereren waren op de Simplex –puur door het geheel ontbreken van iedere vorm van rumble en de enorm strakke plaatsing- bood de Goldenote/ Lyra combinatie een levendiger geluid. Vooral langer luisteren maakt dus dat het Well Tempered/ Dynavector-huwelijk interessanter zou zijn, afhankelijk van de rest van de set en de muzieksmaak. Wel is de snelheid van de hier geteste combinatie veruit preferabel. Ook Jheena Lodwick valt wat mij betreft onder referentiemateriaal. Het geweldige album Getting To Know You (geperst op het audiofiele The Music Lab) klinkt op de Simplex helder, diep en vooral superstrak. Te horen aan het timbre in de stem van de zangeres dat valt of staat met een goed afgestelde platenspeler. Of aan het ultradiepe laag dat in de muziek is opgenomen, bijvoorbeeld tijdens de track Interlude. Redelijk verslavende weergave, mag ik wel zeggen.

It’s not hard, it’s Simplex!
Ik kan wel doorgaan. In de korte tijd dat de Well Tempered Lab Simplex in mijn luisterruimte heeft gestaan heb ik plaat na plaat van divers pluimage uit mijn collectie getrokken. Van Satyricon tot aan Miles Davis, om via The Temper Trap en Wagner’s Ring Des Nibelungen over te stappen op Antonio Forcione en die geweldige nieuwe heruitgave op MFSL van Priscilla Ahn’s muziek. Echt alles kwam aan bod, van lo-fi uit Noorwegen tot aan audiofiele muziek op het Stockfish label.

En dat geeft eigenlijk maar één ding aan. Het is Well Tempered Lab namelijk gelukt om een zeer toegankelijk klinkende platenspeler te ontwikkelen die ook nog eens in een concurrerende prijsklasse leverbaar is. En hoewel het design wat onconventioneel is en ik direct de optionele stofkap zou bestellen is het vooral de muzikaliteit van de speler die blijft smaken. Verder is het met de hand opleggen van het element op de plaat niet voor iedereen weggelegd. En een irriterend karakter tijdens deze kunstmatige wintermaanden is het statische karakter van de meegeleverde mat op het draaiplateau, die aan elke plaat bleef kleven. Een geautoriseerd dealer van Well Tempered Lab zal een eventuele koper ook zeer goed moeten voorlichten met betrekking tot zaken als de afstelmogelijkheden als VTA, een Well Tempered Lab draaitafel benodigt gewoon wat goede uitleg.

Ed Verkerk leidt zijn dealernetwerk erg goed op, dus aan service kan het niet liggen. Een onjuiste afstelling van de arm is helaas wel vrij snel mogelijk, mits in verkeerde handen. En dat kost dan weer geluidskwaliteit. Maar dat weegt in het geheel niet op tegen de pure fun die deze draaitafel met zich meebrengt. In de vele instelmogelijkheden, de zeer sterke plaatsing en geboden snelheid en vooral de uitstekende prijs/ kwaliteitsverhouding. Ik ken namelijk alleen al toonarmen die meer kosten dan deze hele speler compleet met element moet opbrengen, maar vele malen minder muziek bieden. En het is in vanuit dat oogpunt dat ik deze draaitafel van harte mag aanbevelen aan liefhebbers van vinyl.

Aanvullende informatie:

Importeur: Latham Audio
Well Tempered Lab Simplex: 1750 euro
WTL DPS voeding: 325 euro
Arm Lift: 165 euro
Dynavector karat 17D3 MC element: 900 euro